Hep deyip durdular, en güzel en doğru sözü halk söyler diye...Ve o halk kendi sözünü söyledi, söylenen söz üstüne yorum yapmak bize düşmez, şöyle oldu böyle oldu diye...Madem son söz halkın, söylendi o son söz, başımız üstüne olsun...Sonuçlara razı olmayanlara "soracak değiliz" sen neden katılmıyorsun diye...Halk güzelliğini gösterdi sonucu belirledi, sevinelim sevinmeyelim...
İnsan bu, kendi dedikleri olmayınca, kendi arzuları karşılaşmayınca hep itiraz eden olacaktır, çünkü tarih boyu böyle yapmıştır...Elbette şimdi de var bu itiraz edenler "birden bire unutuyorlar" son sözü halk söylemeli dediklerini, sonuç gönüllerine uygun olarak çıkmayınca...Aslında insan, kendi hakkına razı olmayandır...Bundandır insanlar arasındaki, sonra öz kardeşler arasındaki kavgaların çokluğu, ve ölümlerin bitmeyişi...
Ve artık bir kavga geride kaldı, sonuçları getirip koydular önümüze, bazılarımız memnun olmasa da...Bundan sonra biz kendimize bakalım, kendi halimize, yapacaklarımız, sonra günahlarımıza...Kalbimizde sakladıklarımıza, kimse görmemeli dediklerimize...Unuttuk her şeyi Allah'ın gördüğünü, unutmasaydık bunca günah işleyebilir miydik hiç?
Bilelim, bu kavgaların bu atışmaların, bu vuruşmaların, bu küfürleşmelerin hiç birimize faydası yok...Sadece efendilerimiz kentin efendileri, siyasetin efendileri, paranın ve gücün efendileri, sonra dinin efendileri, yerlerini güçlerini makam ve mevkilerini korumaya "ve ileri zamanlarda" bizlere hava atmaya, bizler birer efendiyiz, birer kurtarıcıyız demeye devam edecekler, başka zamanlarda yaptıkları gibi...
Ne diyorsun? Anlaşılır şeyler değil mi, söylediklerim?
Aslında bütün dünyada böyle oluyor bu işler...Yoksullar işsizler evsizler ekmeği olmayanlar, suyu akmayan insanlar, toprak işçileri, pamuk işçileri, ağaç işçileri "efendileri için" kavga ederler, vuruşurlar, sonra hep unutulurlar...Sizde bizde, şehir ahalisinin çoğu da, unutulacak, bir kaç vakit sonra...
Evlerinin kirasını ödeyemeyenler, çocuklarına ekmek götüremeyen babalar, ve daha kimler kimler unutulacak işte...Kaç duvarın üstüne yıkıldığını göreceğin zamanlar olacak, ama görmezden gelecekler seni...Çünkü yeni dünya sistemi, yani kapitalizm bunun böyle olmasını ister insandan...
Ve insan bu karanlık sisteme yenildi...Yenilmek ile kalmadı, kutsadı onu...
Hayatımıza dair her şey onların dzayni, evlerimiz bile, ve dinimiz...Dinimizi bile onların arzu ve isteklerine göre bilen öğrenenler olduk...Okuduğumuz kitaplar "daha çok" onların isteklerini öğretir bize...Ben de, ne çok kuşkulu sözler ediyorum şimdilerde, öyle mi sanarsın sahi?
Bak ne demeye çalışıyorum? Kendimize dönelim, kendi içimize, kendi kalbimize, ve kendi evimize,ve sonra bakalım hayatımızda topladığımız şeylere...Resimlerimize albümlerimizde birikenlere, kazancımızın helal haram yanlarına...Göreceğiz ki, kendimize vakit ayıran olmamışız, ve Allah'a yeterince kulak vermeyen...
Bizde insanlardan bir insanız bu çağda...Başka insanlar gibi biraz yenilmiş, biraz aldanmış, biraz aldatmış, ve kirlenmiş biraz...
Dilimiz de öyle...Sözümüz de öyle...Sonra imanımız, sonra akraba ilişkilerimiz, anne baba ile olan bağımız işte...Çağın insanı "istemez oldu" anne baba ile birlikte yaşamayı...Ne kötü bir arzu bu, ne kötü bir istek Allah indinde?
Yeni, yeni küfür dili öğreniyor çağın insanı...Ne çok ayıp, ne çok kötü bir alışkanlık oysa...Sonra insanın başka bir insana bühtan etmesi...Pahalı evlerde oturma alışkanlığı, pahalı arabalara sahip olma hırsı...Her biri "bir parça alıp gitti" insan yanlarımızdan...Merhametimizi ve şefkat duygumuzu azalttı, veya yok etti...
Araya not düşelim "en çok" kadınların acısını çoğalttı bu çağ, onları ezdi, ama bilediler, ama söylemediler...Banka borçlarına, banka hesaplarına kurban edildin işte...
Kurban edildin...Kurban ettiler insanları...
Tamam bir yarışın sonuna geldik, sevinenler sevindi, üzülenler üzüldü...Diyorum ki, daha önemli işleri olmalı insanın...Kendini aydınlığa çıkaracak, kendini şafağa ulaştıracak, kendini Allah'a ulaştıracak işleri...
Bu işlere dönme zamanı zaman...
Duamdır, bundan sonra iyi günleri olsun Ülkemizin...Ve insanımızın yüzü gülecek günler...Çocukların ve annelerin yüzü gülecek günler işte...
Çok selam ey insan...İnsanı ve kardeşlerini koru...Koru kuşlarını kentin, ve çiçeklerini...Ama önce kendi kalbini koru çağın karanlığından...
