Depremin üzerinden bir haftadan fazla zaman geçti. Artık tüm ülkede yavaş yavaş normal hayata dönmek için büyük uğraş var. Deprem bölgesini ayrı tutuyorum, oradaki afetin izleri kolay kolay silinecek gibi durmuyor. Her daim dua ediyoruz. İnşallah el birliğiyle toparlayacağız.
Enkaz altından bir çocuk kurtarılıyor, kameralar hemen oraya çevriliyor. Ekran önüne çıkmak için, biz yaptık demek için, hatta ağlamak, kahraman olduğunu ilan etmek için arama kurtarmaya birkaç kişi kendini öne atıyor. Burada diğer tüm kurtarma ekibini tenzih ederim lakin böyle tiplerin olduğu kurtarma operasyonunu izleyince insanın içi acıyor. Yapma kardeşim, görünme işini yap. Yapmayacaksan yapana mani olma ya da yapar gibi görünüp sırf reklam olsun diye mikrofonlara ağlayıp kamera kapanınca gülerek ayrılma. (Şahitler var. Kaç defa olmuş hem de aynı şahıs farklı enkazlarda)
Eli cebinde yağma için gezenler, çorbaya 100 TL isteyen işletmeler, otel lazım deyince telefona bakmayan işletmeciler, battaniye fiyatını yükselten firmalar, borsada demir, çimento, inşaat firmalarının hisselerini zirveye çıkaran spekülatif hareket yapan kitleler vs.
Aklıma kötü gelenleri yazdım. İyileri zaten tüm ülke biliyor ve kalben dua ediyor. Allah onlardan razı olsun. Bu yukarıdaki yazdığım şahısları da ıslah etsin inşallah…
