Sözlerimize içimizden bazıları kızacak, saçmalıyorsun diyecekler, varsın kızsınlar, varsın desinler...
Biz yazmaya, söylemeye devam edelim. Devam edelim ki arada kalanlar varsa bari onlar kendilerine yeni bir yol bulsunlar... Sonunda hak olan, hakikat olan insanca paylaşım olan, aydınlık olan sonunda...
Konuşurken sevgiden, sevdadan, aşktan, Tanrı’dan söz eden kişiler olsun yolun sonunda...
Kadını aziz bilen, çocukları, kuşları hatta ağaç dallarını aziz bilen...Anneyi babayı toprağı…
Tabi bu benim dileklerim. Kimilerine saçma gelebilir. Saçmalıksa saçmalık, böyle hayaller kurmaya devam etmek bence insan olmaktır...
Elbette kolay işlerden değil, böyle yollara talip olmak ve uygun değil her kişiye... Yollar işgal altında yollarda puşt zulası, işgal altında iyilikler, dağlar sokaklar işgal altında, hem de varsıl kişiler tarafından, siyasetten, dinden söz edenler tarafından...
Anlatılması zor konular, keşke birbirimizi anlamak adına bir gayretimiz olsaydı... Keşke bazı şeyleri sorgulamak aklımıza düşseydi bari kimi zamanlar...
Azar azar yok oluşumuz, azar azar tükenişimiz insanın insana düşman oluşu bundandır...
Tükenmek derken, iyi yanlarımızın merhametimizin Tanrı’yla olan ilişkilerimizden komşularımızla olan ilişkilerimizden söz ediyorum. Hepsi bir bir yok olmadı mı sizce de?
İnsanlar diyorum dostum, insanlar Tanrı’ya inanmaktan, onu dinlemekten onun yolundan gitmekten vazgeçeli her şeye inanır oldular. İnanır oldular herkese, hatta bazılarını kendilerini Tanrı bile edindiler...
Yani demek istiyorum ki Tanrı’yı yok saymak, insana hiç yaramadı ama farkında değil bunun. Evet insanlar Tanrı’nın yasalarını reddedeli yeni Tanrı’nın veya tanrılarının yasalarının peşinde gidiyorlar, onların yasalarını, onların sözlerini kutsuyorlar...
Çoğumuzun yeni Tanrı’sı var. Kaçımız bunun farkındayız? Yine çoğumuz partilerimizi inandığımız dinden daha çok sever olduk. Daha çok sever olduk parti liderlerini Peygamber’den...
Felaket havarisi falan değilim... Kardeşler diyorum, kardeşler ey insan kardeşlerim, ey kent ahalisi kaybetmedik, büyük kaybettik insan olma adına...
Müslüman’ız diyorsak Müslüman olmak adına... İçimizden bazıları sıkıntıdaysa, bazıları yaşma güçlüğü çekiyorsa, evine ekmek götüremiyorsa, çocuklarına ayakkabı alacak gücü kalmamışsa, bir şeyler iyi gitmiyor demek değil midir sizce de?
Ve kimileri milletin parasını çarçur ediyorsa, başka birileri onları kutsuyor, alkışlıyorsa, “bu nasıl bir utanmazlıktır?” diye sormak neden ayıplanır oldu?
GEÇ KALDIK GÜNEŞ TEPEYİ AŞTI...
