Öylesine sormuş olayım, ikindi gezmesine çıkmış yaşlı bir adam diliyle mesela, gerçekten efendilerimiz yani ülkeyi yönetenler şehri yönetenler zaman zaman ahkâm kesip biz sizler için varız diyenler...
Sizce insanı seviyorlar mı, dert ediniyorlar mı insanların dertlerini sıkıntılarını? Gönlümüz rahat olsun mu, kapıları süngüsüz bırakalım mı, mesela hırsız falan korkusu taşımayalım mı, kısaca korunaklı mı hayatlarımız?
Bana sen ne düşünüyorsun diye soracak olursanız...
Git gide daha utanmaz oluyorlar, git gide daha çok uzaklaşıyorlar insandan, insanı ciddiye alan yok, değer veren saygı duyan yok insana ve dolayısıyla ülke halkına şehir halkına...
Çoğu kendileri çalıp kendileri oynayan insanlar, har vurup harman savuruyorlar, Allah korkularının olup olmadığı konusunda fikir yürütüp başıma iş almak istemem, uğraşmak istemem öteki dünya da onların pis işleriyle...
Zaten çoğunun öteki dünyaya inandıkları yok, olsaydı bu kadar sorumsuz olurlar mıydı, bu kadar saçma sapan yerlere harcarlar mı milletin parasını?
Kendilerini Tanrının mirasçıları sananların sayısı çok fazla...
Sözü uzatmadan dersek insanımız zor günler geçiriyor, insanı çok incitiyorlar... Yalnız onlar değil, sözde insanlara yardım ettiklerini söyleyen dernekler vakıflar ve bizzat Belediyeler yoksulların fakirlerin evlerine davul zurna ile gidiyorlar, bak sana ne getirdik derken bile bir sürü reklam resim çektirmeler, sonra sosyal medyada göstermeler...
Allah akıl fikir versin, daha başka sözler etmek istemem oruç günlerinde...
Ak partili bir Belediye Başkanı (İstanbul Bahçeli evler) insanlara bir ekmeklik fiş veriyor ve not düşüyorlar bir ekmeklik diye... Ve Başkanın adı büyük yazılar ile yazılmış fişin üstüne... Allah kahretsin bu düşünceyi, ne insanların onuru, ne izzeti umurlarında, ne incinmesi...
Ve sormuyorlar “biz hangi günahı işledik, hangi işi yanlış yaptık da” ülke bu hale geldi ve insanımız bir ekmeği fiş ile alacak duruma düştü? Gaziantep Belediyesi de, ekmekte indirim fişi veriyor, ekmekte indirim yazıyor fişin üstünde...
Gerçi bizim Belediyenin bunlar aklına düşmüyor, arkadaş konser peşinde reklam peşinde, gösteriş peşinde ve kendini alkışlayanların gönlünü yapma...
Nasıl anlatsam ki? Kimi zaman SUS DİYOR insanın yüreği, olmak zorunda belki...
