Sen kendine sahip çıkmazsan, kimseler sahip çıkmayacak, bunu anlamanın zamanı geçti demiyorum ama geçmek üzere...
Onlar daha çok masal anlatıyorlar, sen oyalanasın diye...
Hiç ama hiç masal anlatmaması gerekenler, yani din adına konuştuklarını sandıklarımızın pek çoğu masal anlatıyorlar, ciddiyetten ve gerçekten uzak...
Size umutsuzluk yolunu tarif etmiyorum, ama gerçekten karabasanların ortasında kaldık, ne yapacağımızı ne düşüneceğimizi bilemez olduk...
Kimi efendilerin ve varsıl adamların varsıl kadınların önü alınmaz ihtirasları istekleri sonucu... Sizin için şöyle yaptık böyle yaptık diyenler...
Yemin ederim bunları kimse söylemez sana; sana diyorum ki ey insan kardeşim, ey Müslüman kardeşim ey şehir ahalisi... Bilerek inanarak söylüyorum sen kendine acımasan, kimseler acımaz sana, acımıyorlar...
Bunu bilmen görmen gerekli bence... Kendine kendi kalbine hayallerine düşüncelerine sen sahip çıkmazsan kimseler sahip çıkmayacak... Kendine sahip çık, yüreğine sahip çık, sokağına şehrine sahip çık...En çok iyiliğe merhamete sahip çık...Zira en çok iyiliğe merhamete ihtiyacı var sokakların şehirlerin ve canlıların her birinin... Ama gösteriş yapma, yaptığın iyilikleri gösterdiğin merhameti öyle herkese ilan edip gösterme...
Hani şimdilerde bazılarının yaptığı gibi yapma sen de...
Allah’ın bildiğini başkasının bilmesine gerek yok, başkaları bilsin isteyenler, kendilerini Tanrı yerine koymak isteyenler benden söylemesi...
Nasıl anlatsam ki? Her şeyimiz elimizden kayıp gitti, bilmem ki farkında mısın? Dinsiz olmaz inan, dinine sahip çık ve kendin öğren dinini...
Sana dinden söz edenlerin çoğu dini ne biliyorlar, ne inanıyorlar anlattıkları dine...
Şehri şehre ve insana inanmayanlar, şehri insanı sevmeyenler aşktan sevdadan anlamayanlar, şiirden anlamayanlar, sözün değerini bilmeyenler yönetiyorlar yemin ederim...
Bazı şeyler söze sığmıyor, yapacak bir şey yok...
