Vefa neydi İstanbul’da bir semt adımıydı yoksa.
Vefa nedir, bilir misin?
 Vefa arkanda bıraktığını, giderken yaktığını yabana atmamandır. Vefa; dostluğun asaletine, bir dua sonrası verilen sözlere, hayallere ihanet katmamandır. Vefa; ötelerin sonsuz mükafatı karşısında, cehennemi hafife almaman, ulvi güzellikleri dünyaya satmamandır.” (Mevlana Celaleddin Rumi)   Atalarımız, “Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır.” derken vefanın ne kadar önemli olduğunu ve yıllar öncesinde bu özelliğin nasıl yaşandığını bizlere anlatmışlardır. Ya şimdi? Bu güzellikten ne kadar uzakta yaşıyoruz. Hiç düşündük mü peki?   Düşünüyorum da, hangimiz vefalı bir insanın özelliklerini taşıyoruz veya hangimiz vefasızlıkla karşı karşıya geliyoruz! Bizler bu coğrafyanın bu kültürün bu toprakların insanlarıyız ve hepimiz zaman zaman birbirimizle karşılaşır bir araya geliriz. Ne kadar vefalı olduğumuzu anlarız.   Hiç şüphesiz birçoğumuz bu konuda üstümüze asla toz kondurmayız ve çok vefalı olduğumuz düşüncesi ile insanlardan biraz daha uzaklaşırız, pek çoğumuzda gerçekten vefasızlıkla yüzleşerek en derin acıyı yaşarız! Hayatımızdaki en acı şeylerden biri de bu olsa gerek. Ve ne yazıktır ki kültürel ve sosyal yozlaşma her güzel şeyi yok ettiği gibi, vefayı ve vefa duygusunu da kaybettiriyor birçoğumuza. Vefa büyük sözdür. Vefalı olmak, sanıldığı kadar kolay değildir. Sevginin olgunluk düzeyine ulaşmasıdır. Her şeyden önce sağlam bir yaradılış, kararlı bir duygu ve sağlam bir karakter işidir.  Vefalı dost; senin yanlışlarını görüp sana fikir veren ama bunu yaparken asla otoriter olmaya çalışmayan, yanlışlarını görüp sana söyleyen, ama asla sorgulamayan, kötü zamanda yanında olan kişidir. Sen yanında olduğun sürece senin yanında olan değil!.. Anlayacağımız vefalı insan olmak, her insanın harcı değildir... Vefasızlık çok can yakıcıdır. İnsanın parası, makamı, toplumdaki yeri ya da güzelliği için sevilmesi oldukça aşağılayıcıdır; sonu ise hüsrandır, düşünmek bile istemiyorum desem yeridir. Lütfen insanlığın iftihar tablosunda yer alan ve en önemli insani karakter olan vefayı her defasında hassasiyetle hatırlayalım!   Dostluk vefa ister, sabır ister, fedakarlık ister, gönül ister. Birisine dostum dediysen, önce sadakat ister. Sık sık aranıp hatırlanmak ve her zaman akılda kalmak ister. Beraber ağlayıp beraber gülmek ister. Gün gelir birlikte ölmek ister.   Vefa, insanının ahlaki güzelliğidir, erdemidir, faziletidir, doğruluğudur, dürüstlüğüdür. Vefaya susamış neslimizin vefa düşüncesinin korunması dileğiyle hakları saklıdır.