Nasıl söylesek ki “kardeşler desek” kardeşler her şeyin içini boşalttığımız gibi cumanın Cuma günün de içini boşalttık… Cumanın kendince anlamı manası vardı, Cuma Müslüman ahalinin buluşma dertleşme birbirinin derdine acısına sevincine ortak olma günüydü eskiden…
Cuma farklı bir gündü eskiden. Uzak köy yakın köy denmeden insanlar aynı huzuru sevinci kimi zaman hüznü paylaşırdı eskiden… Tanıdık tanımadık olması önemli değildi, önemli değildi akraba olması, aynı insani duygu hâkimdi yüreklerde…
Cumanın ruhu buydu…
Böyle yazdım diye kırılmayın, başka şeylerde olduğu gibi cumanın da işini boşalttık… Haramın içini nasıl boşalttıysa helalin içini nasıl boşalttıysa ve komşuluğun kardeşliğin içini nasıl boşaltıysa cumanın da öyle…
Mesela yalanın ne olduğu belli değil, Dinin yalan dediklerine “hayır değil diyor insanlar Müslümanlar” yalanla dolu bir dünya, bir siyaset din inşa edilen…
Bunları söylemeyecek de neyi söyleyeceğiz?
Bizde biliriz birilerinin keyfini kaçırmadan “Cuma günü şöyle faziletli böyle önemli şu duaları edersen cennete gidersin” demeyi…
Zaman gerçekleri söyleme zamanı, doğruları dillendirme zamanı zaman, yoksa her geçen gün daha çok uzaklaşıyoruz haktan hakikatten…
İslam’ın haram dediklerini ciddiye alırsak haram her yere girmiş her insana bulaşmış durumda…
Cuma günü daha çak hatırlamaktır insanı... Yoksul kardeşlerimizi daha çok hatırlamaktır...
Yetimleri daha çok hatırlama günüydü cuma günü eski vakitlerde...
Hatırlamak bilmekti sofra kurulmayan evleri sabahları ve akşamları...
Daha çok el ele gönül gönle tutuşmaktı...
Kaybettik be arkadaş...
İnsanlık anlayışının içini boşalttık, unuttuk Allah’ın kapısını…
Kimseye doğrudan sözüm yok...
Hepimiz suçluyuz...
Çok yenildik dünya ya ve onun sunduklarına...
Neyse uzun etmenin bir faydası yok...
Cuma gününüz kutlu olsun... Aziz Allah iyilikler ihsan etsin her birinize...
Selam ile efendim...
