Yemin ederim umutlarım üşüyor...
Gözlerim anne/gözlerim üşüyor...
Bakma konuşup durduklarına, sokaklarda evlerinde yoksullar üşüyor, üşüyor kimsesiz yetimlerin ayakları...
Ama efendilerimiz anne, ama kentlerin Belediye Başkanları Valileri Kaymakamları hiçbir şey yokmuş gibi, bazı çocuklar aç değilmiş gibi, bazı çocuklar üşümüyormuş gibi, her evde tencere kaynıyormuş gibi durmadan durmadan durmadan konuşuyorlar...
Durmadan içi boş masallar anlatıyorlar, durmadan kendilerinin kıymetli olduğunu anlatıyorlar kent ahalisine, kendilerini kutsuyorlar kendilerini kurtarıcı olarak anlatıyorlar...
Kentin müftüsü durmadan namaz namaz namaz diyor namaza davet ediyor insanları, ama demiyor namaz kılınan bir toplumda çocuklar üşümez çocuklar aç kalmaz, aç girmez yatağa...
Vay o namaz kılanların haline buyurur Allah, onlar açları doyurmaz onlar yetimleri hor görmez denir, kimselerin umurunda değil bu ikazları Allah’ın... Namaz kılmakla cenneti hak ettiğini sanan kişiler ile dolu cami avluları konuşurken yalnızca para konuşan...
İnsanları yani kiracılarını evinden çıkaran hacı efendiler, kira parasını az buldukları için...
Canım acıyor anne, ama kimseler denmiyor canım acıyor diye, çünkü merhameti acıması tükendi çoklarının...
Artık sokaklarda merhametten söz eden insanlar hemen hemen hiç yok gibi...
Biliyorum elimde değil bu gidişatı değiştirmek, ama haksızlığa karşı merhametsizliğe karşı adaletsizliğe karşı ses çıkarmak ve onlara “ben sizden değilim” demek için, hesap gününde Allah’ım onlardan olmadım demek için çırpınıp duruşlarım...
Biliyorum anne biliyorum birçok kişi gibi bir çaresizlik yaşadığımı ve kaldığımı annesi ölen bir serçe yavrusu gibi kalakaldığımı dünyanın orta yerinde...
Hatta şehrin hatta sokakların orta yerinde... Annesinin bırakıp gittiği
Eskiden böyle değildi insanlar, Müslümanlar böyle değildi eskiden, daha yüreği aydınlık insanlar komşular vardı eskiden...
Merhamet kokardı sokaklar...
Kuşakla sarar gibi sararlardı insanların çokları birbirlerini...
Yemin ederim eskiden daha çok insandı insan... Ve şimdilerde sevgiden sevmekten kardeşlikten paylaşmanın ne demek olduğunu bilmeyen bilmek istemeyen kişiler ile dolu kentler sokaklar...
Yalan hep yalan,sözleri yalan,yalan inandık dekleri