Kimseye dinden filan söz etmiyorum, nasıl olsa dinden söz edenden insanları cennete cehenneme gönderenden geçilmiyor ortalıkta...
Ne cennetin sahibiyiz, ne cehennemin, sahibi kimi isterse onu koysun cennetine cehennemine...
Hem bize ne kimin cennetlik kimin cehennemlik olduğu... Onların sahibi olan Rahman insanın da Rabbi değil mi?
Haddini bilmeli insan, haddimizi bilmeyerek her şeyi alt üst ettik...
Ama yinede din ile ilişkili oluyor insan gerçekleri hakikatleri yazayım derse söyledikleri... 
Peygamberlerden başka kimse dememiş insanlara “Yalan söylemeyin!”  insanların öldürmeyin diye...
Barış çok önemli, barış içinde yaşamak çok önemli... Çünkü barış içinde yaşamak insan olmanın merhametli olmanın, vicdan taşımanın bir gereğidir...
Her ne kadar Peygamberleri dinlemez olsak da, biz dinlemedik diye onların sözleri kıymetsizleşmez...
İnsan hayatını kirleten, yolunu karanlık ve asılsız kılan, en olumsuz eylemdir yalan...
 İnsanın hayatında yalan varsa, başka kötülüklerin hep si vardır aslında... Hazreti Peygamberin “Müslüman yalan söylemez!”dediği, tek eylemdir yalan...
Israrla “Müslüman yalan söylemez!” der hazreti Muhammed, ama çağın Müslüman’ı Peygamberini mahcup etmek adına, hayatının her alanına yalanı sokmuş durumda...
Buradan anlıyoruz ki yalan bütün günahların suçların kötü davranışların ana kaynağıdır ki, yalan söylemenin Müslüman’ın hayrına olmadığı anlatılır...
 Yalanın girmediği ev, yalanın girmediği kurum kalmadı desem, doğru demiş olmaz mıyım?
Ticaretimiz, alışverişlerimiz insani ilişkilerimiz yalandan ari değil... İnsanımızın çoğunun evlilikleri yalan üstüne duruyor, ha çöktü ha çökecek...
Ne mi demek istiyorum?
Başarması zor olsa da, yalansız bir yaşamı inşa edecek bir derdimiz olmalı... Yalansız bir hayat yalansız bir ticaret yalansız bir iman...
Yalansız dostluklar, yalansız evlilikler, yalansız sevgi...
İnanmalarımız ikiyüzlü çoğumuzun... Gerçekleri böyle açık açık söyledim yazdım diye kızmayın ne olur... Sokaklar eşlerini aldatan, çocuklarına yalan söyleyen kocalar babalar ile dolu...
Kendimizle yüzleşmeyi alalım diyorum kardeşçe...
Ve kadınlarımızın değer ölçüsü değişeli çok oldu... Para ve servet hep itibar görür oldu, kadınlarımızın yanında
Bu çok büyük bir yanılgı... Durmadan başkalarını suçlamak yerine “Biz kendimiz ne durumdayız?” Diye düşünmek gerek...
Yoksa her gün daha çok karanlıkta kalacağız...
Hayır, iyilik dilerim...