Yine bir yıl geride kaldı sözlerine takılma... Hiç bir şey geride kalmaz, sen iyi bir insan olma peşinde isen... İnsan ne yaptığını, ne düşündüğünü ne yapmak istediğini bilmeli... 
İnsan düşünmeli... Düşünmeyi unutturdular bize... Düşünmenin bir ibadet olduğunu söyler Aziz Peygamber... 
Düşünmeyi unuttuk, sence neden? 
Rahmanı unuttuk, bakma unutmadık deyip durduğumuza... Aşkı unuttuk, artık kimse aşk ile bakmıyor sevdiğinin gözüne, hatta öylesine bile bakmıyor...
İnsan insanın gözüne bakmaktan korkar oldu neden? Neden azaldı sevgi bağlarımız, komşuluk bağlarımız, akrabalık bağlarımız? 
Neden aynı evin içinde yabancı gibiler oğullarımız kızlarınız? Öz kardeşler bile neden uzaklar hatta düşmanlar birbirlerine? 
Bunun bir nedeni olmalı bulunmalı değil mi? 
Ben bu soruları sizin kucağınıza bırakayım ötesini siz düşünün... Ve bilin ki, herkes böyle hatırlatmalar yapmaz, bu bir uyandırma yöntemidir insanı kardeşçe...
Gelin size bir iyilik yolundan söz edeyim... Mesela bugün bir kardeşinize, bir arkadaşınıza, bir akrabanıza Allah için dua edin ve o duadan kimseye söz etmeyin, dua ettiğinize de...
Biliyor musunuz, bu bir iyilik eylemidir insanın kendine yaptığı... Hele bir deneyin, her gün birine veya birilerine dua edin ve bunu sadece siz bilin, göreceksiniz içiniz apaydınlık olacak...
Kendinizi mutlu ve huzurlu hissedeceksiniz...
Yine mesela annenizin size öğrettiği ilk kelimeyi hatırlayın ve tekrarlayın... Bu hatırlama insanın kendine yaptığı bir iyiliktir...
Sevaptır annelerin sözlerini, hele ilk sözlerini hatırlamak... Evli olanlar eşlerine “Bugün daha güzelsin!” desin veya çocuklarına özel bir dille “Seni seviyorum oğlum kızım!” desin... Bu bir iyiliktir insanın kendine yaptığı...
Çünkü bu gibi sözler davranışlar insanın kendi iç dünyasını aydınlatır...
Kendine bir iyilik yap, birikmiş acılarını al bir kuşun...