Acılar acılar arsız acılar her yerde... Gecesi gündüzü hüzün olan bir ülke haline geldik, ya da getirdiler... Böyle zamanlarda nasıl yazılır nasıl anlatılır diye birilerine sormak istiyorum... Ama kime gidilir kimin kapısı çalınır, ne olacak bu insanlığın hali bu ülkenin hali şehirlerin hali diye kime sorulur?
Çünkü bilenlerin kimler olduğu bile belli değil, herkesin her şeyi bildiğini sandığı bir çağ... Makul giysileri ret den delikanlılar genç kızlar...
Televizyonlardaki açık oturumlarda konuşanlara bakarsak herkes bilge, ama bir yanlarından cahillik görgüsüzlük akan kişiler çokları...
Yazık benim ülkeme, vah benim insanıma demek düşüyor insanın aklına...
Uçsuz bucaksız bir yalnızlık çekiyor ülke insanı, özellikle kadınlar ve yoksullar... Sevgiden aşktan iyilikten huzurdan mutluluktan yoksun... Kimi beyaz adamlar hariç payımıza hep sıkıntı çekmek düşüyor, en azından bir kanadımız kırık...
Şehirde kimseler anlatamıyoruz bunun böyle olduğunu... Mesela parası olanları karşıladığı gibi karşılamıyor kentin Belediye Başkanı bir fakiri...
Neden hani insandık, hani adalet üzere davranacaktık?
Neden böyle oluyor sorusunu bile soramıyorsun, sorsan şehir dolusu aşağılanma ile karşı karşıya kalıyorsun...
Kibir yüklü kişilere verilen makamlar çok acınası... Artık efendilerimizin bu ülkede yoksulluk yok sözlerine inandırıldı insan... Oysa başucunda çaresizlikle dolaşan insanlar her yerde, birileri görmek istemiyorsa ben ne yapayım?
Kalbimiz terleyerek dolaşıyoruz kentin sokaklarını, ama kenti sevenler kenti cehenneme çevirenler oluyor yine bazı mahfillerde...
Anlatamadım biliyorum...
Gece yarısı acısı derler buna şairler... Şiir sevmeyen insanların her yeri istila ettiği bir ülke ve şehirler...
Artık incir yaprağına konan kuşlar yok, çünkü önce incirleri yok ettiniz sonra kuşlar öldü ve sizler şehir ahalisine masal anlatmaya devam ediyorsunuz...
Hep yazıyorum, bir daha yazayım, en saçma masallar camilerde anlatılır oldu ve insanı Tanrıdan uzaklaştırdılar, kendi inşa ettikleri Tanrılara inanmasını söylediler...
Ve gün partilerine liderlerine kalpten bağlı olan insan, aynı bağlılığın onda birini Peygamberlere göstermiyor...
Bizi bağışla Tanrım...
Bağışla bizi, seni bile kandıracağımıza inanır  hale geldik...