İnsanlar arasında dolaşıp duran bir söz vardır: “Her şeyin bir çaresi vardır” diye, sanırım öyle, her şeye bir çare bulunuyor istenirse... Fakat insan bozulursa, işte ona çare bulmak çok zor hatta imkânsız gibi...

Ne yazık günümüzde insan bozuldu. Hem de çok bozuldu...

Allah’ın yasakladığı kadim kültürlerin, hatta bütün dinlerin yasak kıldığı ne varsa, çağın insanı onları yapmakta...

Peygamberlerin “Ne olur yapmayın” dedikleri her şeyi yapıyorlar insanlar ve bizimkiler de...

Bizimkiler yani Müslüman ahali de hatta en çok yenildiler çağın karanlığına. En çok onlar dinlemez oldu Tanrı’yı, peygamberleri... Bakmayın camilerin çoğaldığını mahallelerde, camilerde imamların çoğaldığına, her gün Allah’ın bir ayeti eksiliyor hayatımızdan...

Kapitalizm, para sevgisi, servet sahibi olma sevdası sardı, sarmaladı insanları, en çok bizimkileri...

Merhamet sahibi olmaktan vazgeçti insan. Vicdan sahibi olmaktan, din sahibi olmaktan, ahlak sahibi olmaktan vazgeçti, vazgeçti “Allah görürse ne der” demekten. Allah yokmuş gibi yaşıyor çağın insanı, çağın Müslüman’ı...

Allah yokmuş gibi dolaşan, vuran, kıran, bağıran, kadınları öldüren, canlılara işkence eden kişilerle dolu sokaklar...

Ve bunlar bu ülkenin insanı, bizden olan, bizden görünen, belki kendi oğullarımız, kendi kızlarız, belki biziz..

Kimsenin masum olmadığı vakitler...

Eğer bir şeyler iyi gitmiyorsa, sokaklar, caddeler çok hayâsızlaşmışsa, sağımızda, solumuzda sıkıntı içinde yaşayan kişiler varsa, kimi kadınlar gülmeyi unutmuşsa, bazı babalar evine ekmek götüremiyorsa, bazı çocukların ayakları üşüyorsa...

Kimse kusura bakmasın “az veya çok” herkesin sorumluluğu vardır. En azından böyle bir düzene razı olduğu için, haksızlık karşısında sesini çıkarmadığı için...

Ve daha çok kendi çıkarı için, güçlüleri alkışladığı, onların yanlışlarını görmezden geldiği için...

Bakın böyle sözler etmekle kimilerinin canını sıktığını biliyorum. Biliyorum en çok beyaz adamları, dağları, taşları, ormanları talan edenleri kızdırdığımı da...

Sonra kimi dindarları, kimi imam arkadaşları, belki kentin müftüsünü, varsın kızsınlar... Benim kavgam düzenle, benim kavgam haksızlıklarla, benim kavgam her eve ekmek girmeli demek için...

Ağaçlar yaşamalı, toprak yaşamalı, kuşlar yaşamalı, insanlık yaşamalı. Sokakta çocukların yüzü gülmeli ve kediler aç kalmamalı diye benim kavgam.

Anlatabildim mi efendiler?

Ha bu arada “Sen kafayı yemişsin demek isteyenler varsa” çekinmeden diyebilirler...

SUSARAK AZAP ÇEKMEKTEN İYİDİR O SÖZLERİ DUYMAK...