Evet, ben yeryüzünde ve ülkemizde insanın bu kadar değerli görüldüğüne inanmıyorum... Bizim de gördüklerimiz bildiklerimiz şahit olduklarımız var ülkemiz adına...
Ve dünya adına...
Elbette dünya ve ülkemiz zor bir zamandan geçiyor bu virüs nedeniyle... Tamam, dünya ayağa kalktı insanlar ölmesin diye...
Ama ne kadar samimiler?
Bizim de aklımızda binlerce deli soru işte... Tamam, da arkadaş son üç sene içinde bile hiç yoktan icat edilen savaşlar da, kaç yüz bin insan, kaç yüz bin çocuk öldü savaşlarda? 
Bu savaşlarda kullanılan silahlar kime kimlere aitti, bunları sorarsak virüsü hafife mi almış oluruz?
Mesela bu virüs sadece yoksulara fakirlere göçmenlerin yaşadıkları kamplara gelmiş olsaydı, bu sesler yine böyle yükseltilir miydi? 
İnsanız ve kalbimiz var, üstelik Müslüman olarak bir sorumluluğumuz var insana karşı...
Unutmaya çalışsanız da, unutulması imkânsız acılar yaşattılar zalimler yeryüzü yoksullarına ve Müslümanlara...
Onların tezgâhladığı oyunlar sonunda birbirimizi öldürdük... Ve düşman edildik yine bir birimize... Onlar kendi aralarında güldüler sevindiler...
Ve şimdi bu acıları insanlara babalara çocuklara yaşatanlar, "sözde insanlar ölmesin" diye çırpınıyorlar gibi yapıyorlar doğuda batı da...
Yeryüzünün her yerinde...
Ne yapalım?
İnanalım mı bunların insan sevgisine?
Sus be yüreğim...
Öldürme içindeki masumiyeti...
Nasıl olsa onlara hak verecek bir gün yine birileri...
Ve yeryüzü egemenlerine “sakin olun küçük adamlar” sizden büyük Allah var diyesi geliyor insanın... Sahi nedir bu inanın çilesi bu zalimlerden çektiği? Başka zamanlarda insanları kendilerine yük görenler, şimdilerde insanlara ölmeyin numaraları yapıyorlar...
Ne yapayım ben de böyle düşünüyorum...
Hoşça kalınız..