Kimi yazılara başlık atmak kolay olmuyor... Aslında yazının başlığından içerisinden ne çıkacağı, ne okunacağı azıcık da olsa, anlaşılmalı...
Neyse okununca ne olduğu anlaşılıyor ya, o zaman çok dert etmeye gerek olmasa gerek...
Bugün farklı bir konu, farklı bir düşünce ile karşınızdayım, söylediklerime doğru demek durumunda değilsiniz, benim de, böyle bir derdim yok...
Konu ne mi?
Konu çocuklarımız ile nasıl bir ilişki içinde olmamız gerektiği konusunda. Son zamanlarda daha çok dillendirilir söylenir oldu, babalara annelere çocuklarınızla arkadaş olunuz diye...
Oğullarınızla, kızlarınızla arkadaş olunuz diyenlerin sayısı çok fazla, pek çoğunun bu konuda bir bilgisi bir çalışması olmadığı halde...
Önüne gelen, bilen bilmeyen konuşuyor yazıyor söylüyor, başkalarına akıl veriyor, çocuklarınızla arkadaş olursanız daha iyi iletişim kurarsınız diyorlar...
Hele hayata dair, aileye dair, aile birliğine dair, Aziz İslam’a dair hiç bir endişesi olmayanların ahkâm kesip durması insanın canını acıtıyor...
Gerçi onlar her alanda öyleler, bilseler de bilmeseler de, yazıyorlar konuşuyorlar, kendilerinin yol gösterici olduklarını sanıyorlar...
Pek çoğunun gittiği yolun sonu hep çıkmaz sokak bunların,ama kabul etmiyorlar,hep konuşup yazıyorlar..
O zaman soralım neden? Neden çocuklarımızla, oğullarımızla kızlarımızla arkadaş gibi olalım?
Bu kudret sahibi olan Aziz Allah'ın annelere babalar biçtiği rolün, yerini değiştirmek olmaz mı, buna ne hakkı var insanın desek, bu sorunun cevabı kimde var?
Hem siz nereden biliyorsunuz? Çocuklarımızla arkadaş olmanın, anne baba olmaktan daha değerli olduğunu?
Arkadaşlık, anne olmaktan baba olmaktan nasıl daha ileri olur, bunun bir kaynağı var mı? Nasıl anne baba olmaktan daha kıymetli arkadaş olmak?
Kocaman bir oğul, kocaman bir kız düşünce "neden arkadaşını anarak değil de, annesinin, ya da babasını anarak onları hatırlayarak ağlar veya yardım ister?
Bir düşünceye karşı çıkmak değil muradım, sadece bu nasıl bir şeydir diye, sorular çoğaltmak insanların kalbinde...
Anne "Anne olamamışsa, anne olmanın hikmetini bilip kavrayamamışsa, ya da bir baba "nasıl arkadaş olmanın değerini bilir?" nasıl güzel bir arkadaşlık kurabilir çocuklarıyla?
Bir baba, veya anne rol değiştirince daha mı bilgili oluyor, oluyorsa nasıl oluyor, anlamak da zorluk yok mu?
Çocukların en çok anneye babaya mı ihtiyacı var, arkadaşa mı, hayat yolunda?
Dara sıkıntıya düşünce akıllarına ilk gelen kimlerdir anneden babadan başka, eğer anneler anne, babalar baba olmayı bilmişler ise...
Arkadaş ne kadar yolculuk yapar insanla veya ne kadar katlanır, katlanılmayacak isteklerine insanın?
Ne kadar sırtında taşır arkadaşı?
Baba olmaktansa arkadaş olmayı tercih etmek veya anne olmayı değil de, arkadaş olmayı tercih etmek ne kadar uygun Tanrının yasalarına veya doğanın?
Birileri bize yazık ediyor, aile kurumuna yazık ediyor, anneliğe babalığa yazık ediyor...
Çocuklarımıza yazık ediyorlar ve bana göre yanlış akıl veriyorlar...
Ama bunun böyle olduğunu söylemekle de olmuyor bu işler... Babalar baba gibi baba olmayı bilmeli ve öğrenmeli... Anneler anne olmanın değerini bilmeli ve öğrenmeli anne olmak ne anlama gelir...
Çünkü "o arkadaşlıktan söz edenler diyorlar ki" babalar ve anneler çocuklarına nasıl davranılacağını bilmiyorlar, çocuklarına katı kurallar uyguluyorlar, çocuklarını dinlemiyorlar, çocuklarını ciddiye almak istemiyorlar diyorlar...
Yeryüzünde canlılar içerisinde, mesela hayvanlar âleminde hiç bir varlık kendi aile bireylerine arkadaş muamelesi yapmıyorlar...
Herkesin rolü belli... Ve kutsal metinlerin hiç birinde çocuklarınıza arkadaş gibi davranın da, denmiyor... Ama anlatılıyor nasıl bir baba olunması, nasıl bir anne olması gerektiği...
Bilmek gerek anne olmanın baba olmanın ne anlama geldiğini... Ve biz bunu en iyi Peygamberlerden öğreniyoruz... Tarih içinde bir tek devrimciye rastlıyoruz kızı gelince ayağa kalkan, O da Hazreti Muhammet (Binler selam olsun)
Sorun bizim bunların nasıl olması gerektiğini bilmememiz de, sorun kendimizi baba olmaya, anne olmaya hazır edemeyişimiz de ve çocukların bizim üstümüzdeki haklarını, onlara nasıl davranılacağını, onlar ile nasıl konuşulacağını bilmememiz de, diye düşünüyorum ben…
Ne dersiniz, çok mu aykırı buldunuz denenleri?
