Hepimiz çocukluğuna giderse, duyar gibi olacak bu sözleri... Çünkü hemen hemen bütün annelerin çocuklarına söylediği sözler bunlar...
Orada oturup duracağına “kalk da bana yardım et!” ve eskiden bu sözler bize bir merhamet sunardı...
İnsanlık sunardı...
Kimse annesinin bu sözünden alınmaz, kalkar yardım ederdi... Yardım etmenin bir ibadet olduğunu bilmeyecek yaşta olanlar bile, annelerine kulak verirlerdi... Anneler daha çok yüceydi eskiden çocuklarının gözünde...
Oğullar kızlar en çok annelerini dinler, onun dizine koyarlardı başlarını... Bilirlerdi anneler Allah adına korurlardı çocuklarını...
Şimdiki gençler bir harika diyenler, gençleri dünya gözü ile değerlendirenler... Gelmek istedikleri makam mevki ile kazanacakları para ile değerlendiriyorlar ve çok yazık ediyorlar...
Artık gençler, oğullar kızlar dinlemiyorlar annelerini... Saygı sevgi edep utanma duygusu bir bir kayboluyor ve bilmiyoruz kaybettiğimizi...
Ey ahali! Ey Müslüman ahali, oğullarınız kızlarınız bir bir sizden uzaklaşıyorlar, annesini babasını beğenmeyen, onları ciddiye almayan bir nesille karşı karşıyayız... Aynı evde farklı yabancılar gibi oturuyoruz, aslında bunun böyle olduğunu hepimiz biliyoruz da, kendi günahımız ile karşılaşmak canımızı sıkıyor...
O anneler “kalk bana yardım et!” derlerken yardım etmenin güzel bir haslet olduğunu söylüyorlardı bize... Yardıma ihtiyacı olanlara yardım et demek ti bu... Yardıma ihtiyacı olanı uzaktan seyretmenin doru olmadığını hatırlatıyorlardı...
Yardım edilecek birini görünce, o yardımı yapmalısın deniyordu o sözler ile...
Pek çoğumuz “yardım etmek denince” altından kalkılmayacak şeyler sandık veya işimize öyle geldi... Oysa evine bir ekmek götürmek için seyyar satıcılık yapan, küçük küçük şeyler satan kişiden bir şey almak, o kişiye yardım etmekti...
Ya da bir simitçiden bir simit almak, bir ayakkabı boyacısına ayakkabı boyatmak, pazarcı köylü kadından bir şeyler almaya çalışmak bile, ona yapılan bir yardımdı...
Kuşların karnını doyurmak hem yardım hem iyilik hem güzel bir davranıştı...
Kırmızı ışıkta yaşlı birinin kolundan tutup, yeşil ışık yanınca karşıya geçirmek bir yardımdı, hem de insanın kendine yaptığı... Böyle hallerde insan sadece kendine yardım kendine iyilik yapmış olur... Çünkü onların karşılığı kendine iade edilecektir Allah tarafından...
Yeter ki insan yardım etmeyi aklına koysun, iyilik yapmayı aklına koydun, bulur arkadaş... Allah ona iyilik ve yardım edilecek kapıları açar...
