Sanırım bu yazı yine bizimkiler ile ilişkili olacak en çok, bizimkiler yani Müslüman ahali... Biliyorum bu konuda çok şey dillendirmek hem can sıkıcı, hem de canı sıkılanlar var, mesela diyorlar k,ne istiyorsun Müslümanlardan
Biraz da diyorlar, biraz da ötekilerden din ile hiç bağı olmayanlardan Tanrıya inanmayanlardan Onu yok sayanlardan din deyince aklı başından gidenlerden söz diyorlar...
Onlar diyorlar, onların çoğu daha yanlış işler yapıyorlar, yanlış sözler ediyorlar yanlış hayatlar yaşıyorlar ve sonra öldükleri zaman yine cenazelerini küfür ettikleri camilerden kalksın istiyorlar...
Neden onlardan söz etmiyorsun da durmadan Müslüman ahaliyi tenkit ediyorsun onların yanlışlarını söylüyorsun onları eleştiriyorsun diyorlar...
Bu arkadaşlar azıcık haklı gibi görünseler de, çok haklı değiller, çünkü öteki arkadaşlar bunlar üzerinden bunların dini eğip bükmesi üzerinden İslam’a saldırıyorlar, çünkü gerçekten çağın Müslüman’ı dinin içini hoyratça boşalttı, kendince bir dinden söz eder oldular...
Büyük bir çürümüşlük yaşanıyor din adına, insanlık bunun sanırım farkında değil yoksa bu kadarına razı olmazdı diye düşünüyorum...
Artık her işi Allah’a havale edenler olduk, bizim yerimize Allah yapsın bizim yerimize Allah versinbizim yerimize Allah doyursun...
Ve sonra özellikle Cuma akşamları yapılan dualar “ALLAH’IM BİZİ AFET GÜNAHLARIMIZI AFET” tamam afetsin de senin böyle bir affı istemeye yüzün var mı, hiç mi utanmak aklına düşmüyor bunca günahın kötülüğün hatta zalimliğin affını Allah’tan istemekten?
Hani Allah adına iyilik yapanlar olacaktık, Allahadına doyuracaktık yoksulları Allah adına yetim çocukları giydirecektik kendi çocuklarımız gibi...
Yapıyor muyuz, aklımıza düşüyor mu sokağımızdatenceresi kaynamayan bir ev bir komşu var mı diye?
Allah’ım günahlarımı afet öyle mi... Önce sen kendini o günahlardan uzak tutacaksın, pişmanlığınıileteceksin Allah’a, sona Allah’ım beni afet demeyeyüzümüz olsun...
Yani Allah inansın bize, bir daha kötülerden zalimlerden sorumsuzlardan olmayacağımıza...
İyilik tacirleri ile dolu sokaklar cami önleri konferans salonları partiler dermekler vakıflar...
Bol bol umut pazarlayan siyasetçiler, cennet cehennem pazarlayan vaizler imamlar müftüler, cemaatler tarikatlar...
Allah'ın yerine hüküm verenler konuşanlar. Avlularına dilenci sokmayan insanlar dindarlar sosyalistler ulusalcılar şeriatçılar, hepsi daha çok dünya servet para peşinde...
Çok acayip insanlar olduk...
Belki de bundandır yeryüzünde ümmetin çocuklarının her geçen gün daha çok sefalet ile...
Yalnızlık ile...
Yoksulluk ile
Zulüm ile baş başa kalması...
Ne demeye çalıştım denirse, gelin gerçekçi olalım, ikiyüzlü olmaktan riyakâr olmaktan vazgeçelim ve sonra Allah’a Allah’ım günahlarımızı afet demeye yüzümüz olsun...
Eğer camiye gidenlerdensen cami imamı ile bu yazıyı paylaş, bak bakalım o ne diyecek?