Ülkemizin en büyük sorunlarından birincisi kirli mülkiyet edinme duygusu... Maalesef bu kötü bir alışkanlık artık insanımız da, özelliklede güç ve makam sahiplerinde... Bütün duyguların önüne geçti bu duygu, kazanılsın da nasıl kazanılırsa kazanılsın, mantığı...
Evet, bu duygu ülke adına, oturduğumuz şehirleri idare etmek adına öne çıkan insanların bir hastalığı haline geldi, hakkı olmayan şeylere sahip olma duygusu, haram helal mefhumunu düşünmeden...
Gerçi bunların pek çoğu kendilerini Tanrıdan torpilli sananlar...
Ne yazık ki artık yalnız onlar değil, varsıl adamların hedeflerinden birinci hedef, nasıl sahip olduğuna bakmadan kirli mülkiyet edinme çabası...
Muhteşem evlere, pahalı arabalara sahip olma adına her şeyin mubah sayıldığı bir çağın oyuncuları haline geldi bu insanlar...
Fazla zalimler, fazla görgüsüz fazla benciller... Onları yolda yürürken gördüğünüz zaman kendilerini yollara sığmayacak kadar büyük ve güçlü hissedenler... Ve bunlardan bütün ülkede bütün şehirlerimizde var...
Anlaşılır bir tarafı yok, ama bu insanlar ahalinin çoğu tarafından da kutsanmaktalar... Kendi bir şeyin sahibi olamamışsa, bir şey sahibi olanının yanında olmaktan izzet kazanacağını sanan zavallı bir düşünce...
Ve insanımız, insanımız da “belki çok azı müstesna” aynı duygu ve heves peşinde, gelsin de nereden gelirse gelsin kazansın da, nasıl kazanırsa kazansın...
Ben bunu hak ettim mi, sorusu pek çok insanın aklına düşmüyor artık...
Camiler de, hesap günü ahret de hesaplaşma anlatılsın dursun veya ne çok anlatılırsa anlatılsın, bu efendiler, hesap gününü de, ahreti de çok fazla unuttular...
Aslında insanımız unuttu... Gelin şuna hepimiz diyelim, hepimiz unuttuk, neden unuttuysak...
Dilimizde olanlar kalbimize sığmaz oldu “Allah helallinden versin!” diyenlerin bile pek çoğunda helal haram endişesi kalmadı günümüzde...
Bu sözler bazılarımıza ağır gelse de, gerçek bu... Bu kirli mülkiyet edinme duygusu bizi birbirimize düşman etti...
Kimisini çok zalim kimisini çok mazlum etti...
Artık haktan hukuktan helalden haramdan söz edecek halimiz kalmadı... Hatta bana “yapma be kardeşim!” artık zaman bunları düşünecek zaman değil demektesiniz...
Önümüz çok uçurum, bunu diyelim susalım...
Çok selam ile...