Ne yazacağımı bilmemek değil önceliğimiz ne olmalı endişesi... İnsanın hayata dair bir önceliği olmalı, hem o öncelik belirler yolunun yanlış veya doğru olup olmadığını...
Hani yol arkadaşını söyle kim olduğunu söyleyeyim denir ya, aynen o gibi... Önceliğidir insanın yolunun karanlık veya aydınlık olup olmadığını belirleyen, nasıl bir insan olacağının rengidir belirlenen öncelik...
Mesela önceliğin haram olup olmadığına bakmadan para kazanmak mı, yoksa ben haram paraya talip olmam haram yemem aileme yedirtmem diyenlerden misin?
Bu yol dünya adına biraz riskli en yakınların bile sana salak beceriksiz gibi laflar ederler ayıplarlar, işte onların ayıplamasına aldırmadan yolun doğrusunu kazancın helalini seçersen kazanırsın, ama kimileri seni kaybetti sanırlar olsun...
Haram servet haram para kazanç değildir, içine yalan sokulan kazanç helal değildir, buna inanmalıyız, buna kendimizi ikna etmeliyiz... Neyi yazıp neyi konuşmalıyız önce, hani acil ihtiyaç listesi denir ya, acil olan ne şimdi bize bütün insanlara ülke ahalisine şehir ahalisine...
Zaman zaman demeye çalışırım, insan yanlarımızı tüken bir toplum olduk, merhamet sahibi olmayı utanma duygusu taşımayı bir bir ya unuttuk ya unutmak istedik...
Ve şimdi baştan sona utanmalık dolu caddeler sokaklar, birleri hacı amca şöyle yaptı hacı amca böyle yaptı hacı amca ev kirasını beşe katladı deyip dursun, artık herkesin hacı amca gibi davranır oldu...
Tanrıyı unuttu dini kendine göre yorumlar anlar oldu ve kimselerin derdi değil adaletin olmayışı birilerinin hakkının gasp edilmesi, herkes kendi hakkı gasp edilmesin derdinde...
Oysa İslam kendin için istediklerini veya kendin istemediklerini mümin kardeşin için de istemezsen gerçek manada iman etmiş olmazsın...
Şimdi ben bunları neden söylüyorum ki, kentin müftüsü her Cuma anlatıp dururken veya mahallenin imamı her Cuma hutbede... Hatta öyle ki ayağı şortlu din anlatıcıları her fırsatta anlatıp dururken, sahi onlar neden din anlatırlar din yazarlar ki...
Hani herkesten bir şeyler ister ya insan, istemek durumunda kalır ya, senden isteğim benim insan olmama yardım et, nasıl insan olunur anlat bana, ben bu insanların arasında her değerimi her kutsalımı yitirir gibi oldum...
Bana yardım et, ben yeniden insan olmak istiyorum, ama gerçek insan... Bana Tanrıyı hatırlat benden ne istediklerini bir daha öğret bana, çünkü ben Tanrıyı ve onun buyruklarını gerçekten unuttum... Yok, sana zaman ayıramam diyorsan, kendine hatırlat, kendini yeniden inşa et insanca...
Bir yerlerde şikayetlendiğimiz her şey, insanlığımızı yitirmemizin sonucu, insanlığı tüketen bir toplum olduk...
Sevgiyi bozduk tükettik ve şimdi sevgi denen şey çıkar gülücüğü karşılığı... Aşkı çok kirlettik sözü çok kirlettim kalemin kelamın izzetini ayaklar altına aldık...
Çoğumuz farkın değiliz belki, ama parayı para servet sevgisini Tanrı edindik ve sonra...
Sonra bize ne oldu diyoruz, ne olacak kendimizi bitirdik veya eğerlerimizi bitirenleri görmezden geldik...
Bu yoldan geri dönmezsek,kalbimiz çok çok çok ağrıyacak...Kendimizi dünyaya kilitlemeyim derim kardeşçe...