Dağın arkasında yaşayanlar aç oldukları sefalet içinde yaşadıkları müddetçe, herkesin bir işi, akşam ekmek götürecek bir evi olmadığı müddetçe, birilerinin karşısına geçip “efendiler yanlış yapıyorsunuz!” demeye devam etmek görevimiz...
Çünkü inandığımız iman ettiğimiz din “haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır” diye, her daim hatırlatır bize...
O zaman nerede bir haksızlık varsa veya hangi insana bir haksızlık yapılıyorsa ve biz onu görüyorsak, haksızlık yapanlara “yapmayın, zalimlerden olmayın!” demek görevimiz, gücümüz nispetinde...
Uyarmak hatırlatmak da bir kardeşlik görevidir...
Elbette kimse ile kavga edecek, sesimizi yükseltmek gibi bir muradımız olmayacak, ama sözü yükseltmeye çalışacağız...
Sözü yükseltmek insanı yükseltmektir, hakkı adaleti yükseltmektir...
İnsanı talan edenleri insan haklarını, alın terinin kıymetini görmek isteyenlerin varlığına rıza gösterenlerden olmayacağız, her fırsatta bunları gündeme taşımayı iş bileceğiz, görev bileceğiz ve insan hakkı bileceğiz...
Çünkü dünyanın her yerinde olduğu gibi ülkemizde de, güç sahibi olmayı insan olmak sananların varlığı çok fazla...
Hatta güç sahibi olmayı, iman sahibi olmayı sananların da...
Sesi yükseltmek ile sözü yükseltmek aynı şeyler değil... Söyleyecek sözü olmayanlar seslerini yükseltirler, ses ile beraber güçlerini de...
Güçlerini de yükseltmeyi kazanmak sanırlar...
Güç sahiplerinin haklı olduğu toplumlar her daim acı çeken toplumlar olmuşlardır...
Her kazanmak hak sahibi olmak değildir, her kazancın helal olmadığı gibi... Mesela kadın tüccarları meyhaneciler, kumarhaneciler, kendilerince para kazanırlar, ama bizim inancımızın hiçbir yerinde o kazançlar, helal değildir...
Kazancın helal olması önemli olan, o kazancın içinde başkalarının hakkı olmaması... İçinde başkalarının alın teri olan, hakkı olan gözyaşı olan kazançlar, insanı sadece felakete taşır...
En azından bunu söyleyelim, ellerine ne geçerse benim diyenlere... Zalimleri uyarmak da bir insani görevdir, başkalarının hakkına el uzatanlara “elini geri çek” demek de...
Haydi, bunu da yazayım da içim de kalmasın... Ne yazık ki günümüzde yazanların, çizenlerin pek çoğu güçlülerin yanın da, onların gölgesinde, onların sofrasında oturmayı kendileri için izzet sanıyorlar, ama insanlara ahaliye haksızlık ediyorlar, öyle yapmakla...
Bazılarımız kabul etmese de, bunlar bu ülkenin geçmeyen yarası...
Allah yardımcımız olsun...