Aziz Nebi Hazreti Yusuf'un hikayesi anlatılır durur hep...Aziz kitabımız uzun uzun anlatır Yusuf'u bize...Ders alalım, onu örnek edinelim istenir...Ama insan, insan neyden ders almasını biliyor ki? En yakınları en sevdikleri bir bir ölüme giderken, insan kendinin ölmeyeceğini sanan bir varlık? Yalnız ve kimsesiz kalınca Allah'ı çok hatırlayan..
Kendini gelmeyeceğini sanır ölümün, ondandır dünya için bunca biriktirirken öteki dünya için biriktirdiği bir şeyi yoktur, ama o biriktirdiğini sanır...O kendinin kurtulacağını sanır, cehennemle karşı karşıya kalmayacağını, hesap gününde kendinin hesaba çekilmeyeceğini...
Bel ki, bundandır "namaz kıldığı zamanlarda bile, kendini Allah'ın karşısında olduğunu sandığı zamanlarda bile" cep telefonu hep açıktır, bir gözü bir eli hep o telefondadır, kimin aradığı, kimin arayacağını merak ettiği için...
Böyle değil mi, her birimiz bunun böyle olduğunu bilmiyor muyuz, veya kendimiz böyle değil miyiz? Gerçek olanı inkar etsek ne olur, etmesek ne olur?
Hayır öyle değil desek, ne geçecek elimize? Evet, ittiğimiz camileri bile Allah'a has kılamayan kullarız işte, öyle bedavadan cennet beklentisi olan...Oysa bu davranışlar, en azından bir saygısızlıktır Aziz Allah'a karşı...
Uzun etmeden sözü...
Hani bir gün, bir gün bir Yusuf çıkıp gelse, ve dese bize...Züleyha var ya "ey insanlar Züleyha" dünyanın öteki adı, öteki yüzü dünyanın Züleyha dese "ve hepiniz yenildiniz dese" yanlış mı demiş olur?
Herkesin bir Züleyha'sı vardır demiyorlar mı, Allah dostları, ve dünya bir Züleyha'dır demiyorlar mı? Hem de, Yusuf'un Züleyha'sın dan daha güzel, daha çekici, daha gösterişli, ve daha alımlı...
Kim, hangimiz o gözle bakmıyoruz dünyaya?
Ve insanlar, ve Müslümanlar bu Züleyha ya sahip olmak için, bir yarış içinde değiller mi? Daha çok para, daha çok setvet, daha çok şöhret ve daha çok güç sahibi olmak için, kıyasıya bir yarış ve boğuşma içinde değil mi?
Daha güzel bir ev, daha pahalı bir arabaya sahip olma duygusuna yenik düşmüyor mu, insan, kim düşmüyor, hangimiz? Kendimize bu soruyu sormakla bir şey kaybetmeyiz...Aslında hep sorumuz olsun kendimize, ben nasıl bir insanım diye...Allah'a ne kadar yakınım diye, ve kitabın ayetleriyle aram nasıl diye...
Tamam yenik düşmediği halde, Züleyhaya evet demediği halde, yedi sene zindanda yattı Yusuf...Ya bizler, ya biz insanlar, ya Müslümanlar, sahi nasıl çıkacağız bu işin içinden...Bu dünyaya ve dünyanın nimetlerine sahip olma duygusu nelere mal olacak insana?
Yusuf güzel bir adam, direnen bir adam, bize direnmeyi öğreten, güzel örneklik gösteren aziz Nebi...Bütün Peygamberlerin hayatları bizlere, insanlara, Müslüman ahaliye bir örneklik teşkil etmiyor mu, etmesi gerekmiyor mu?
Yeni dünyanın, yeni Türkiyenin ve Müslüman ahalinin Yusuf kalpli insanlara ihtiyacı var...Karşısına çıkan yanlış işlere, günah işlere, karanlık işlere direnmesni bilen, ve güzel kalmayı bilen...
Yusuf'um demekle Yusuf olunmuyor, iman ettim demekle edilmiş de olmuyor...Ve dünyayı mabut edinilerek Allah'a giden yola da, girilmiyor...Kimseyi dünyasız olmaya, evsiz arabasız olmaya, sokakta yaşamaya çağırmıyoruz...Ama merhametli olmaya, vicdan sahibi olmaya, dünyaya yenik düşmemeye gayretli olalım diyoruz...
Yönümüz Allah'a dönük olsun diyoruz...
Kalbimizde herkese yer olsun demek istiyoruz...Ölümden, ders çıkaralım diyoruz...Sokağımıza mahallemize, yakınlarımıza akrabalarımıza, komşularımıza, ve insanlara güler yüzlü, merhamet bakışlı olanlardan olmanın gayreti içinde olalım...
Dünyayı çok istemenin Allah'ı unutmak anlamına geldiğini hatırlatalım, hatırlayalım diyoruz sadece...
Dünya yenik düşenlerin, dünyada çok şey isteyenlerin, dünya hep bizim olmalı diyenlerin, kalplerinin karardığını, ve vicdanlarının azaldığını demeye çalışıyoruz...
Daha hoş değil mi, senin partin, benim partim demekten?
Haydi kardeşçe kal...
Unutma yeryüzünde bütün Müslümanların kardeş olduğunu, ver birinin diğerinden sorumlu olduğunu...Ve bunu Allah'ın böyle buyurduğunu...Allah'ın mülkünde kavga edenlerden, nifak çıkaranlardan olmayalım, gürültü edenlerden de...
Güzel sözler edenler olalım sadece...
