Bütün yarınlar hep geç kalmanın adıdır... O çok geç kalmayı yaşamadan sevdiklerinizin yüreklerinden sımsıkı tutunun... Kimi seviyorsanız, kimi özlüyorsanız kime, kimlere hasret duyuyorsanız,  onların yüreklerine sıkı sıkı tutunun ve asla bırakmayın...
Her şeyin peşinde koşan yeni insan, sevginin, sevmenin peşini bıraktı. Sevmek bir devrimdir kalbi olanlar için... 
Dünyanın kirleri ile kirlenmiş kimileri, sevgi diye saçma sapan sözler eder oldu... Oysa sevgi her daim masumdur. Her zaman aydınlık, her zaman kuşgözlüdür...
Yaşamak sevmek ile kutsaldır... Sevmek dağların kuşların, derelerin, denizlerin ve çocukların gözlerinde cenneti seyretmektir... İnsan dağları incitmemeli, insanı incitmemesi gerektiği gibi... Sevmek kanat çırpmaktır gökyüzüne...
Tanrı’nın önünde diz üstü çökmektir...
Hep aklımızda olmalı, çünkü bu dünyada en güzel mutluluktur sevdiklerinin yüreğine tutunmak... Mesela eşinin çocuklarının annenin, babanın ve daha başka sevdiklerinin... İnsanın en kutsal eylemidir pazarlıksız ve karşılıksız sevmek, sevgide boşluk olmaz...
Kurda, kuşa merhamet göstermektir...
Sıcacık ekmek kokusudur sevgi, ne incinmeye gelir, ne bırakılmaya... Kâinat bir sevgi yumağıdır görenler için...
Her sevgi eylemi bir kandil gecesidir, yıldızların insanın gözlerine gelip konmasıdır, ömür defterine güzel notlar düşmektir...
Sevgi yüzünün Tanrı’nın yüzüne dönük olması, elleri O’nun ellerinde olması... İkindi üstleri güneşin batışını seyretmek gibi filan...
Tekrar edersek, sevmek kutsal bir yola çıkmaktır, içinde hainlik ve yalan olmayan... 
Asla yalan söylememeli insan; ama sevdiklerine hiç yalan söylememeli... Zira her yalan bir kandırma, bir aldatma şeklidir. Sevdiklerimizi aldatmayalım, kandırmayalım üzmeyelim...
Çünkü artık dünya daha çok kötüler ile dolu. Kötülerin dünyasından, dostluğundan yol arkadaşlığından uzak olmaya çalışalım...
Hayat öğretmiştir ki, kötüler ile olan ,onlara yakın olan onlara benzer hale geliyor. Zalimler ile birlikte olanların zalimlere benzediği gibi...
Gördüğümüz bu âlem sevgi ile dönüp duruyor. Bunu göremiyorsak, gönlümüzde bir sorun vardır... Şu yaşlanmış çınar ağaçlarının gölgesine oturun, bakın görün bize neler anlatacak...
Sanıyoruz ki yalnız insan konuşur... Hayır, hayır kâinatta ne varsa hepsi kendi dillerinde konuşurlar, yeter ki biz dinlemesini, duymasını bilelim...
İnsanın sevgiyi unutması kendinden vazgeçmesidir...