Kardeşler, ey insanlar ey şehir ahalisi inanın,gönül isterdi ki,bari şu ramazan günlerinin sonlarında,,oruç günlerinin sonlarında, iyi ve güzel şeyler yazalım...
Okuduğu zaman insanların mutlu olacağı, içinin aydınlanacağı sevinç dolu sözler edelim...
Mesela...
Kardeşlerim diyeyim, kardeşlerim üzülmeyin mahzun olmayın, umudunuzu yüksek tutun ülkenizde güzel işler oluyor, güzel insanlar bizlerin başımızda bizleri idare ediyorlar, geceleri gündüzleri bizleri yani insanı mutlu etmek insanın huzuru, sofrasında ekmek bulunsun diye uğraşıyorlar demeyi...
Yöneticilerimiz Belediye Başkanlarımız, devlet adına şehirler adına kimler söz sahibi ise, bizleri düşünüyorlar, ey halkım demeyi elbette bende isterdim...
Tamam, biz şimdilerde sıkıntı içindeyiz kabul...
Ama bakın onlar da sıkıntı içinde, mesela onlar da yemelerinden içmelerinden harcamalarından kıstılar, çocuklarını giderlerini harçlığını kıstılar onlarda...
Üzülmeyin bu günler gelici geçici, diye yazmayı biraz daha sabır demeyi çok isterdim...
Ey şehir ahalisi, ey insan kardeşlerim, ey Müslüman kardeşlerim...
Tamam, şehir ahalisi olarak büyük bir sıkıntıdayız, ama görüyorsunuz şehri yönetenler de, Mesela Belediye Başkanımız mesela diğer yetkililer mesela Valimiz, hepsi sıkıtımızı paylaşıyorlar, hep birlikte atlatacağız bu sıkıntıları diye yazmak isterdim...
Görmüyor musunuz? Belediye Başkanımız kimi zaman kendi arabasıyla kimi zaman halkının arasında halk otobüslerinde gelip gidiyor makamına demek ister, öyle yazmak isterdim...
Bilseydim duysaydım Antalya valisi Antalya Belediye Başkanı Alanya Belediye Başkanı kendilerine verilen harcama yetkisini kullanmıyorlar, makam arabalarını azaltmışlar diye duysaydım bilseydim, sevinerek yazmak isterdim bende...
İşte insana hürmet beslemek saygı duymak, halkını sevmek böyle olur der, sevinir yazardım bende...
Ve sizlere döner “ey insanlar ey şehir ahalisi” bu günler bu sıkıntılar bitecek geçecek der, yazardım...
Ama bu sevinci bu mutluluğu yaşatmıyorlar insana... Yine de biz bir birimizi sevmek için bahaneler bulalım...
