Bende isterdim olumlu güzel şeyler yazmayı, güzel sözler etmeyi “kardeşlerim kardeşlerim bizi iyi günler bekliyor” demeyi bende isterdim ve biliyorum o zaman bazılarının mutlu olacağını o sözlerden...
Ama öyle değil işte, gerçeklerimiz öyle değil, kendimizi kandırmakla bir yere varamayacağız... Varsın kimseler kabul etmesin, ben söylemeye yazmaya, ülke adına şehirler adına, takip edilen yolun sonunu çıkmaz sokak olduğunu söylemeye devam edeceğim...
Hem de kimsenin duymak istemediğini bile bile... Efendilerimizin yetkililerimizin siyaset insanlarının şehre hükmedenlerin işine gelmeyecek sözler edersen, duymuyorlar duymak istemiyorlar, hatta yok sayıyorlar...
Ama asla onların suçlarına ve günahlarına alkış tutanlardan olmayacağız...
Bazı gazeteci arkadaşların yaptığı gibi makam ve yetkilerinden dolayı kimseyi kutsamayacak, yanlışlarına doğru diyenlerden olmayacağız... Onların sofrasına oturup kılıçlarını sallayanlardan olmadık, olmayacağız...
Hadi sizde söyleyin ey şehir halisi, uzaktan uzaktan mırıldanıp duracağınıza sizde söyleyin, şehre kötülük yapılmıyor mu, toprağa bağlara bahçelere kuşlara kötülük yapılmıyor mu, her şehirde olduğu gibi bizim şehrimizde de?
Topraklar bağlar bahçeler dağlar yok olmuyor mu, saçma sapan adamların tercihleri medeniyle...
Çocuklar kuş sesine çiçek kokusuna hasret kalmıyor mu, her gün daha çok*
Ey insanlar, ey şehir ahalisi ey Müslümanlar işçi kardeşler, işsizler ey anneler, ey dernekler vakıflar sağcılar solcular...
Ey Atatürkçü arkadaşlar, bu konuda ahkâm kesenler saçma sapan demeçler verenler...
Ey kent konseyi elamanları “bağıra bağıra diyorum ki” siz söyleyin her gün azalmıyor şehrin aydınlık yüzü, kuş sesleri yok olmuyor mu, yok olmuyor mu sokakların merhameti? başka yerlerde olduğu gibi bizde şehri kaybettik...
Gözünüzün önünde başka şehirler gibi, bu şehri de beton yığınına çevirmediler mi, acayip beton yığınları ile...
Peki, siz neyin peşindesiniz?
Ve siz ey Müftüm siz... Sahi bu gidişattan, toprakların bağların bahçelerin kuş seslerinin dağların ormanların yok olmasından hiç rahatsızlık duymuyor musunuz? Neden o meşhur Cuma vaazlarınız da bunlardan söz etmiyorsunuz desem sorsam bir cevabınız var mıdır?
İçimde gökler dolu acı ve umutsuzluk...
Allah’ım beni afet elimi bırakma...
