Önce bilelim, bilinmeli sevgi pazarlığa gelmez, kirlenmeye de, kirletmeye de… Azaltmaya da gelmez, canını acıtmaya da, görmemezlikten gelmeye de…

Sevgi üstüne pazarlık yapanlardan,  sevgiyi kirletenlerden, onu yok sayanlardan olmamak için, uğraş verenlerden olmanızı dilerim hepinizin…

Sevgiyi aziz bilin, çünkü gerçekten azizdir sevgi…

Sevgi Aziz Allah’ın insanın kalbine gönlüne koyduğu yüce bir duygudur, öyle herkesin taşıyamayacağı… Sevgiyi taşımaktan onunla birlikte olmaktan bıkmayın yorulmayın…

Söylenmesinde bir sakınca yok… Her şeyi azalttığımız gibi sevgiyi de azalttı günümüz insanı… Ya da sevgi kalkıp gitti aramızdan da, insan farkında olmadı…

Sevgide neymiş diyen kara vicdanları kişiler her yerde şimdi, ellerinden, dillerinden insanın selamette olmadığı… Sevgiden vazgeçenler hem karanlıkta kaldı hem zalimlerden oldu, hem cahillerden hem de görgüsüzlerden…

Sevgisizliktir insanı en çok yıkan, yalnız bırakan, kimsesiz kılan, zalim kılan… İnsanın yüzüne bakmayı düşünmeyenler veya gerek görmeyenler, akıl edemeyenler, sevginin ne demek olduğunu bilmeyenlerin çok konuştukları çok gürültü çıkardığı yerler oldu kentler…

Onların yüzünden kentlerde zalim oldu, acımasız oldu…

Kadrini kıymetini, değerini insana kattığı güzel şeyleri bilmek lazım sevginin… Her daim seni seviyorum diyecek kimseler olmalı insanın hayatında, ya da aynı sözü sana söyleyenler… Seni seviyorum diyenleri olmalı insanın hayattan haz almak istiyorsa…

Seni seviyorum kocaman denmeli denirken, kime diyorsan… İnsan evden çıkarken, işine giderken veya başka bir yere giderken, eşine  “seni seviyorum” demeyi unutmamalı…

Unutuyorsa kendinde kalbinde gönlünde bir sorun olduğunu düşünmeli…

Unutmamalı çocuklarına seni veya sizi seviyorum demeyi… İnsan hiç bıkıp usanmamalı annesine babasına ve kardeşlerine sizi seviyorum demekten…

Evet, evet annesine babasına kardeşlerine sizi seviyorum demeyi ibadet bilmeli… Ekmek su kadar ihtiyacı var insanın bu sözü duymaya, hatta söyleyenin kendisini de…

Sevgiden söz eden insanın yüreği aydınlık olur, merhamet olur gözlerinde, içi dışı daha bir insani hasletle donanmış olur…

Farkında mısınız, sevgi, seni seviyorum demeler, sevgiden söz etmeler, sevgiyi yüce kılma insanın hayatından çıkıp gitti…

Sevgiyi, seviyorum demeyi sevginin çok önemli olduğunu unuttu insan… İnsan zalim olmayı merhametsiz olmayı, kötü ve kaba konuşmayı seçti en çok… Oysa zalimliği karanlığı seçmekti bu…

Kendini bir halt sananların çok gürültü çıkardıkları bir toplum haline gelindi…

Varlıklı ve güçlü kişilerin kutsandığı, hürmet ve saygı gördüğü bir toplum haline gelindi… Ki o hürmet ve saygı görenler, hürmeti saygıyı en az hak edenlerden aslında…

Zira insanı değersiz sananlar onların pek çoğu veya kendilerine köle hizmetçi olsun isteyenler başkalarını…

Terbiye edemezsen, önüne bir engel koymazsan güç ve servet insanı hem zalim hem cahil hem görgüsüz kılıyor, kimse kusura bakmasın, gerçek bu...

Sevgidir insanı ayakta tutan, insanı mutlu ve huzurlu kılan…

İnsanlardan ev ahalisinden komşularınızdan, özellikle ihtiyaç sahiplerinden çocuklardan, kuşlardan sevginizi esirgemeyin…

Esirgemeyin sevginizi çiçeklerden topraktan, ağaçlardan… Toprağın çok canını acıttık bilene bu…

Son söz olarak…

Buyururu ki Aziz Nebi “Sevdiklerinize sevdiğini yüzüne söyleyin” söyleyin ki, bilsinler sizden duysunlar sevildiklerini…

Sevgiyi, seni seviyorum demekten vazgeçmeyin, yorulmayın usanmayın…

çekinmeyin bir kardeşinize seni seviyorum demekten…

Sevgi içinde kalınız…