Bazıları kızıyor ya İbrahim!
Birilerine haksızlık yapmayayım diye geceler boyu düşündüm...
Sesli düşündüm, sessiz düşündüm...
Ağladım düşündüm, uzun uzun secdeye kapandım düşündüm... Allah’ım uzat ellerini ellerimden tut, diye diye düşündüm...
Kimi zamanlar pencereleri açarak, bakarak gökyüzüne...
Bence insanlık kaybetti İbrahim... İnsanlık kaybetti... Yoksullar bir daha kaybetti, bir daha kaybetti şehirler...
Şehirler ehil olmayan, şiirden kitaptan anlamayan, merhametten uzak kalmış kişilerin elinde talan edilir oldu...
Şehirlerin sokakları kedilerin katilleriyle dolu, hangi sokağa girsen ezilmiş bir kedi veya ayağı kopmuş kuyruğu yok olmuş... Yani merhamet kaybetti kardeşim İbrahim, merhamet kaybetti...
Kaybetti vicdan...
Sahi kentin müftüsü neden bu kedilerin katillerinden söz etmez ki vaazlarında? Neden hutbelerden anlatılıp söylenmez ki arabalar ile kedilerin öldürülmesi de bir katilliktir diye?
Çünkü İbrahim kedilerde Allah’ın ayetlerinden bir ayettir, bizim inancımızda diyeceğim de, artık inancın yerini para aldı, para oldu her şey, insan kendine yazık etti parayı Tanrı edinerek...
Diyorum ki şehrin en görünür yerine bir kedi mezarlığı kurulmalı ve kedi katillerine hatırlatılmalı cinayetleri...
Ne dersin olmaz mı?
Yoksa böyle dedik diye bizim dinden çıktığımızı mı söylerle... Boş ver söylesinler... Onların inşa ettikleri kapitalizm dinine tabi olmaktansa, böyle merhamet dini edinmek daha güzel bence...
Yeni düzende bazıları daha çok güçlendi doğru... Doğru zenginler daha çok zengin oldu, ne yazık daha çok zalim ve merhametsiz oldular da...
Ama insan kaybetti İbrahim!
İslam kaybetti demeye dilim varmıyor, ama ortada bir gerçek var, konuşulmasına yanaşılmayan...
Yoksullar bir daha kaybetti...
Kuşlar daha kırgın insanlara...
Dağlar bir daha kaybetti... Varsın kimileri "sen kimsin?" deyip dursun, ben kırgınım bu düzene, ve bunu inşa edenlere...
Ruhum boşlukta ve çok üşüyor... Durup durup kendimle konuşur oldum, delirdim mi sence? Sanki tam delirecek vakitler...
