Böyle zamanlarda bunları dillendirmenin doğru olup olmadığı konusunda endişelerim var, ama içimde bir ses yaz söyle dedi diye, yazdım dillendirdim...

İnsan duyduklarının gördüklerinin şahidi olduğu için, bunlardan hesaba çekileceği söylenir kutsal metinlerde... Çünkü böyle olaylar karşısında nasıl davrandığı önemlidir insanın... Mesela biri “Be üç gündür açım!” derse, yüreğinde merhamet varsa o kişinin karnını doyurması gerektir, doyurmak için gücü varsa...

Zira insani dini anlayışları olanların böyle yapması söylenir yüz yıllardır bu coğrafyalarda... Allah böyle olmamızı Hazreti Muhammet öyle davranmamızı anlatır bize, anlatılanları duymuşsak...

Zaten duymayanlara söz söylemenin bir manası yok, onlar hak hakikat adına hiçbir şeyi duymaya razı değiller hiçbir zaman...

Eğer camide hutbe okurken deseydim, kardeşler diye başlardım söze...
Ya da ey cemaat..
Hutbeler ey cemaat diye başlıyor okunmaya da, kimse farkında değil cemaat olmanın ne manaya geldiğini, okuyanların çoğu dahi...

Ama şimdi burada ey insanlar diyorum...
Ey insanlar!
Ey şehir ahalisi, ey millet ey partili arkadaşlar o cemaate bu cemaate mensup olanlar..
Ey partilerin ilçe başkanları, vakıfçı arkadaşlar...
Ve ey gençler...

Her şey biz yaşarken oluyor ve bunu bütün insanlar biliyor, sizlerde biliyor susuz...
İnanmışlar inanmamışlar, camiye gidenler gitmeyenler,oruç tutanlar tutmayanlar, hatta orucu inkar edenler hepiniz biliyorsunuz zamanınızda neler olup bittiğini..
Tanrı yok diyenlere de...

Biz yaşarken bir yerlerde zulme uğruyor insanlar, yaşadığımız şehirlerde evine ekmek girmeyen ailelerin varlığı bir gerçek, bazıları yok dese de...
Birileri sefalet içinde, başka birileri aç çocuklarını doyurma telaşında...
Lüks evler peşinde birileri...
Pahalı arabalar peşinde zengin Müslümanların oğulları kızları...

Birileri intihar ediyor bir yerlerde,  ev kirasını ödeyemediği için evine gidemeyen babalar...

Varsın kimileri ciddiye almasın, ama bütün bu olanlardan sorumlu olduğu söylenir insanın kutsal kitapların her birinde...
Kalbi olanlar merhamet taşıyanlar böyle anlarlar...

Yani diyorum ki, çağımızın günahında payımız vardır ve bunu ancak kalbinde insan sevgisi Rahman sevgisi olanlar bilirler anlarlar...

Diyorum ki, insan elini yoksula uzatmalı... İnsan hayrın iyiliğin yanında olmalı... Ve aslar rıza göstermemeli zulme haksızlığa adaletsizliğe...

Eşyaya tapınmamalı... İnsanın eşyaya tapınması yediği en büyük vurgun...