Bireyi, diğerlerinden farklı kılan bütün ayırıcı özellikleri onun kişiliğidir. Ergenin kimliği çocukluktan itibaren yapılan değişik  özdeşimlerle yavaş yavaş gelişir. Ergenlik başlangıcında çocuklarda kendi kimlikleri hakkında belirgin olmayan bazı imgeleri vardır. Ergenlik kimlik gelişiminde önemli bir dönemdir ve ergen ‘ben kimim’ ‘nasıl davranmalıyım? ’sorularına cevap arar. Ergenlerin değer yargıları ailelerinden, akranlarından etkilenir. Ergenler çevrelerindeki insanların görüşlerine benzer şekilde değer yargısı oluştururlar. Eğer ergenin dünya görüşü ve değerleri akranlarından ve diğer önemli kişilerden biraz da olsa farklıysa kimlik karışıklığı ile karşı karşıya kalmaktadır. Ergenlerin bazıları bu kimlik karışıklığını bir hedef tayin ederek atlatabilirler. Bazılarında hiç karışıklık yaşamazlar. Genellikle ebeveynlerinin değer yargılarını olduğu gibi kabul ederler. Ebeveynlerinin görüşüne uygun yetişkin rolü benimsemek kimliği daha erken belirgenleştirmektedir.

Kimlik karışıklığı’ Erickson’un kullandığı bir deyimdir. Ergenlikte en önemli değişim bu dönemdir. Çocukluğunda sağlıklı psikolojik cinsel özdeşim kuramamış ergen ,yeni kimlik sürecinde gerçek kimliğinin ne olduğu konusunda karmaşa yaşayabilir. Ergenin kendi gözündeki kendisi ile başkasının gözündeki kendisi yeni kimlik mücadelesinde karşılaştırma yapar. Ergenin kimliği arasındaki kaygı ve arayışı onlara ciddi sarsıntı verebilir. Önceden edindikleri rol ve becerileri yenisiyle nasıl birleştirecekleri bir sorundur onlar için. Ergen cinsel kimliğinin psikolojik olarak kabulü sürecinde cinsel kimliğine yönelik kuşkular taşıyorsa, bu onda karmaşaya neden olur. Erikson’a göre çocukluk ve ergenliğin olumlu geçmesi sağlıklı yetişkinlik anlamına geliyor.

Kişilik gelişiminde genetik miras önemlidir. Fiziksel özellikler genetik ile belirlenir. Genetik özellikler fiziksel özellikleri belirler, fiziksel özellikler de kişilik özelliklerini belirler. Ufak çelimsiz görünen çocuk ve gençlere hassas kişiler gözüyle bakılır.

Uzun boylu , kuvvetli , sağlam görünüşlü çocuklara yeteneği olan ve daha yetişkin biri gibi davranılır.

Kısacası dış görünüş diğer insanların bize davranışını etkiler. Bunlar da kişilik gelişimi üzerinde etki yapar.