Çağımızda insan en çok kendine zulüm ediyor, kendine kötülük ediyor... Sonra fırsat bulursa, veya fırsat buldukça başkalarına kötülük ve zulüm ediyor... Başkalarının canını yakmaktan mutlu olacağını huzur bulacağını sanıyor insan çağımızda... Tamam savaşlar sürgünler vurgunlar, kitlesel ölümler kafirlerin, kafir devletlerin işi kabul...
Ya ötekiler?
Ya günlük hayatımızdaki kirlenmeler, kavgalar ölümler cinayetler, hainlikler "ya bunlar" bunlar kimin, kimlerin eseri? İnsan hayatını kirleten ahlaksızlıklar zina kumar uyuşturucu tecavüz kadın ölümleri, küçücük çocuklara cinsel istismar, ne oluyor ülke ahalisine sahi?
Endişe etmeyelim mi bu gidişattan? Endişe etmez "bu insanlığın veya insanın hali ne olacak?" diye, sorup sorgulamazsak olanların seyircisi olmaz mıyız? Seyirci olmak insan olanın kalbi olanın işi midir?
Bu kötülüklerin işleyicileri olan insanlar uzaktan veya yakından bizim yakınlarımız akrabalarımız mahallelimiz değiller mi, aynı sokaklarda aynı kent de oturmuyor muyuz onlar ile?
Bazı şeylerin farkında olmanın zamanı geldi geçiyor, bilelim bunu... Görelim artık insan ve insanlık kendini tüketiyor, ve tüketmekte ısrar etmeye devam ediyor...
Madden manen insan kendini tüketiyor, kalbini merhametini vicdanını iyi yanlarını iyi düşüncelerini tüketmekte ısrar ediyor insan...
Amansız bir tükenişin orta yerinde, ve ne tükendiğinin farkında ne kaybettiği güzelliklerin aydınlığın... Kendi canını yakan oldu insan, kendi hayatını kanatan...
İman ettiğini söylediği dini, o dinin öğretisini kitabını tüketmekte ısrar ediyor... Muhammedi söylemleri tüketmekten mutlu oluyor adeta, ama bu bir yazık etmedir insanın kendine...
Sonra çevresini, çevresinde var olan insanları o insanların değerlerini umutlarını beklentilerini tüketmekte çok fazla ısrarcı insan...
İyilikleri güzellikleri iyi davranışları iyi düşünceleri iyi sözleri dostlukları akrabalıkları kardeşlikleri tüketmekte ayrı bir ısrarcı... Farkında değil misiniz, akrabalık bağlarımızı din bağlarımızı komşuluk bağlarımızı zar azar tükettik, tüketti insan...
Kendini yücelterek, kendini çok değerli kılarak ve Aziz Allah'ı yok sayarak Onu tüketeceğini sanıyor... Ve çok umurunda değil Tanrıyı dinlemez oluşu... Dinlemesem de, Onu duymasam da, Onun emirlerini bilmezden görmezden gelsem de olur diyecek bir hale geldi insan günümüzde...
Camiye gidenlerimizin çoğu yanında dünyayı da götürüyor camiye... Dünyayı ve dünya nimetlerini kaybetmekten çok korkar halde nedense?
Karamsarlık filan çizmek değil niyetimiz... Ama konuşmamız gereken çok şey var şimdilerde... Çünkü yaşadığımız kentlerin yarısı kan revan göz yaşı işinde... İnsan kardeşlerimizin bir çoğu büyük sıkıntılar içinde, bunların varlığından haberi olmalı kalbi olanın... Tekrar edersek insan yeniden kendini gözden geçirmeli...Çünkü insan kendine tüketmekte ısrar eder bir tavır içinde....
Hesap günü....
Ve ölüm gerçek ve yakın...
Aziz Allah hepimizin yardımcısı olsun, kardeşliğimizi yüce kılsın....
Çok selam efendim...
