1. Yemek yemeyi duygularının yerine koyuyor olabilirsin. Mutlu olduğunda kendine bir pasta ısmarlıyorsan, sıkıldığında televizyon karşısında yemek yiyorsan ya da çok üzgün olduğunda kendini abur cubur yerken buluyorsan maalesef böyle bir durumun içerisine gitmişsin demektir. O yüzden duygularınla baş etmek veya duygularınla beslenmek yerine ikisini ayırmanı öneririm. Mutsuz hissettiğinde elinde bir çikolata paketi varsa önce derin bir nefes al ve duygunu tanımla. Evet şu anda mutsuz hissediyorsun ama çözümü yemek değil. İnsansın ve duygularını hissetmen gayet normal. Duygunu kabul et. Psikolojik durumunun yemek yeme ile bağlantılı olmadığını kendine hatırlat.
2. Çok fazla telefon, televizyon, bilgisayar gibi teknolojik aletlerin yapay ışıklarına maruz kalıyor olabilirsin. Bu aletlerin ekranında değişen renkler bizlere açlık hissiyatı olarak geri dönüyor. Maalesef vücudumuz bu değişen renklerin sebebini hızlı hareket ettiğimiz ve yemek yememiz gerektiği şeklinde algılıyor. O yüzden ekran sürene kısıtlama getirmeni öneririm.
3. Vücudunda kan şekeri, insülin, kolesterol, magnezyum, demir veya D vitamini gibi parametrelerde sorun olabilir. Bir hekime başvur ve testlerini yaptır.
4. Özellikle şekerli ve paketli gıdalar tüketiyorsan şekere veya paketli gıdaların içerisindeki çin tuzuna karşı bir bağımlılığın gelişmiş olabilir. Birçok besin maddesinin uyuşturucu, alkol ve sigara gibi bağımlılık yarattığının farkında ol. Bu bağımlılığından kurtulmak için harekete geç.
5. Yetersiz hareket ediyor olabilirsin. Bu durumda vücudunun hareket için tasarlandığını unutmaman gerekli. Egzersiz ve hareket, hormonlarının düzenlemesinde büyük rol oynar. Düzgün çalışan hormonların sayesinde düzgün çalışan bir açlık tokluk mekanizman olacaktır. Bu sayede iştah kontrollünü daha sağlıklı yapabilirsin.
6. Vücutta susuzluk hissi ve açlık hissi birbirine çok benzer şekilde hissedilir. Belki o an aç değil susuz olabilirsin. O yüzden açlık hissettiğinde o gün yeterli su içip içmediğine kontrol et. Günlük ortalama 2,5 litre su içmen gerektiğini unutma.