Elbette yazılması zor şeyler, ve anlaşılması güç şeyler söylemeye çalıştıklarımız... Hatta içimizden kimilerinin işine gelmeyecek, ve onların memnun olmayacağı şeyler sözlerimiz...Ah keşke bu hallere düşmeseydik de,, bunları da demeseydik...
Evet ey insanlar, ey bu ülkenin çocukları, ve Muhammed Mustafa'nın ümmetleri "sözlerim" size, sözlerim hepimize...Sözlerim bizi parça parça edenlere, bizi bir birimize düşman haline getirenlere...
Sözlerim kalbinde rahmet taşımak isteyenlere, sözlerim yağmurlarda ıslanmak isteyenlere insan adına... Bir lokma ekmeğini paylaşmak arzusunda olanlara, olmayanlar ile...
Evet, şimdilerde "çok yabancılaştık" bir birimize, kardeş bildiklerimize bilmediklerimize de.. Çok uzak kaldık bir birimizden "en yakın olması gerekenler bile" bir birinin sarsılmasını ayağının kaymasını ister halde günümüzde...Oysa zalim bir düşünce şekli bu...
Sahi bu ne iştir böyle kardeşlerim? Bunun açıklamasını nasıl yaparız çocuklarımıza sahi, ve yarınlara?
Gelin bu karanlık, bu savaş bu darbe günlerinde, her birimiz "bir birimize" yeni sözler edelim, insanca, ve kardeşçe sözlerimiz olsun karşılıklı insandan insana, Müslümandan Müslümana...Bir birimize aydınlık taşıyan insanlardan olmak için gayret içinde olalım...Böyle düşler görmek insan yanlarımızın açığa çıkmasıdır...
Gelin yeniden tutalım bir birimizin elinden, bir birimizin kalbinden yeniden tutalım sıkıca, kardeşçe Peygamberin elinden tutar gibi...
Yüreklerinden tutalım bir birimizin “öyle” kocaman...Sıkıca hiç bırakmayacakmış gibi...Gelin deneyelim bunu, gözlerimizle konuşmayı öğrenelim bir birimizle...
Gözlerimizle "kardeş ben seni seviyorum diyelim" yine bir birimize en güzel bakışlarımızla...
Kapılarımız hep açık olsun kardeş bildiğimiz insanlara...Farkındaysanız kapılarımız kapalı halde insanlara, yoksullara yetimlere...
Bilelim gözlerimizle konuşmadığımız günden bu yana "çok yabancı kaldık" bir birimize, bir birimize çok uzak kaldık. İnsana uzak kaldık. İnsan i
İnsana insana yabancı gibi duruyor şimdi şehirlerde...
Başka başka ülkelerden gelmiş gibi bakıyoruz bir birimize...Başka diyarlardan gelsek ne olur, kardeş değil miyiz?
Sanki kimse kimseyi tanımak bilmek istemiyor gibi..Neden ama?.
Sanki korkuyoruz bir birimizden, bir birimize güvenmiyoruz sanki...
Neden böyle yazık etti insan insana, üstünde düşünmeyelim mi?
Gelin diyorum... Gelin daha yakın olmanın yollarını arayalım bir birimize bir birimize... Gelin sevgiyi ve kardeşliği, insanlığı, yıkılan dökülen yerlerimizi yeniden inşa etmenin çaresine bakalım...
Gelin önce kendi dağılan yıkılan yerlerimizi onaralım önce...
Çok selam... Bu günde bunları demiş olalım...Aziz Allah kalbinizi hiç bırakmasın...
