Bir amacı olmalı insanın, farkında bilincinde olmalı neden dünyada var olduğunun... Mesela neden insan olduğunun... Neden Müslümanlardan olduğunun bilincinde olmalı... Eğer yüreğinde böyle bir bilinç taşırsa yaşamanın bir gayesi olur... 
Yoksa insan bir amaç peşinde değil de, bir araç peşinde olursa işte manzara bu günkü gibi olur... Neyin peşindeyiz bunu soralım kendimize... Sahip olmak istediğimiz şeyler ne mesela? 
Herkesin birbirinden şikâyetçi olduğu bir topluluk haline geldik neden? Herkesin birbirini hain ve çıkarcı gördüğü bir topluluk haline geldik, peki neden?
Neden insan insana güvenmez oldu, neden insan başka bir insana kuşku ile bakar oldu, hatta neden birbirinin gözünde çıkarcı yalancı hırsız insan?
İnsanın bu hale düşmüş olması, bizi neden üzmesin mi? Çok zengin olma çok servet edinme koşmak ne kadar insan ruhuna uygun?
Aramızda çok zengin olanlar neden çok daha görgüsüz çok daha merhametsiz çok daha acımasız sizce?
Öyle değiller mi? 
Onlara benzemeye çalışmak onların sahip olduklarına sahip olmaya çalışmak hayatımıza ne katacak şımarıklıktan başka, bilen sözü olan var mı?
Ne mi demeye çalışıyoruz? İnsanın amacı daha çok daha güzel olmalı, daha merhametli daha ahlaklı daha çok Tanrıdan korkmak olmalı...
Bazıları dini ciddiye almasa da biz bilelim ki, din insanı birçok kötü zararlardan korur, insanı değerli kıymetli kılar... Ama dinin bu konudaki kollamasına inanmalı insan... Dinin bir aydınlık yol olduğuna insanın elinden tuttuğuna inanmalı...
Buna inanmak için önce Tanrıya Onun sözlerine gönderdiği Peygamberlere inanmalı... Bir daha diyelim Tanrıdan uzak olanlar merhamet ve acıma duygusundan paylaşma b verme duygusundan uzak olurlar...
Hayatı daha çok servet daha çok para pul mal mülk sahibi olmak diye algılarsak “bunlara sahip olsak bile” Tanrının buyruklarını emirlerini ciddiye almazsak, sahip olduğumuz o servet o mal o para “Bir gün bize” bir büyük sıkıntı olarak dönecektir... Kendilerine servet bıraktığımız oğullarımız kızlarımız çok çabuk unutacaktır annelerini babalarını...
Peki, ne yapalım o zaman? Ne yaparsak yapalım hangi hesabı yaparsak yapalım, hangi serveti edinirsek edinelim Allah’ın bir hesabını asla unutmayalım... Unutmayalım sahip olduğumuz her şeyde yoksulların fakirlerin yetimlerin ihtiyaç sahiplerinin hakkı olduğunu...
Çünkü aziz kitap da bunu hatırlatır Allah bize... Allah’a kulak vermek bizim işimiz, Ona kulak vermeyeler Onu dinlemeyenler her zaman kaybettiler bütün çağlarda...
Hoşça kalın... Sözlerimiz sadece bir hatırlatmadır kalbi olanlara...