Değer verdiğimiz şeyleri değiştirdik... Dünyanın rengini taşıyan ne varsa yanımızda değerli oldu...  Ama çok değerli olması gereken şeylerin değerini bilmez oldu insan genelde...

Kendimize ait bir eşyayı alanların veya çalanların elinden o eşyayı almak veya o insanı durdurmak için her şeyi yaparız da, çok değerli olması gereken bazı şeylerimizi "bilerek veya bilmeyerek" elimizden alanlara aldırış etmez olduk...
...
Hatta kimi zamanlar onları alkışlayan, onlara sevdalanan onların peşinden giden insan kendi oldu... Mesela vakit insanın en değerli varlığı olması gerekirken, bunu unuttuk, insan boş yere vaktini elinden alanlara vaktini çalanlara ses çıkarmak şöyle dursun, onları dinlemeyen mutlu olur oldu...

Bizimkisi dostça bazı şeyleri hatırlatmak, hatırlatmak hayatın kısa ve ölümün uzakta olmadığını... Yolun sonuna varmadan ölüm gelip bize merhaba haydi gideceğiz demeden vaktin değerini bilelim demek bizimkisi...

Siyaset erbabının peşinde koşmaya ayırdığımız zamanın vaktin yarısını Allah'a ayırmaz hale geldi insan... Televizyon seyretmeye veya televizyonda maç filim seyretmeye ayırdığımız vaktin "bir kısmını olsun" kendimize ayırmaya akıl etmemiz gerek aslında,ama bunun farkında olmaz olduk...

Mesela şimdi sen siyasete ayırdığın zamanın kaçta kaçını kitap okumaya yeni bilgiler edinmeye yeni şeyler öğrenmeye ayırıyorsun, işte bunu hatırlatmak bizim bu yazdıklarımız...

Bazı dostların veya kimi insanların hoşuna gitmeyeceğini bile bile yazıyorum bunları...

Kardeşim kendine zaman ayır, kendi değerlerinin elinden gitmesine izin verme, kendinin izzetini ve kıymetini koru dememiz bundan...

Bir birinize iyiliği hayrı hatırlatın der kutsal metinler... Birbirinizi uyarın, birbirinizin düşmesine göz yummayın, bunu hatırlatmak yaptığımız...

Vaktimizi saatlerimizi, günlerimizi çalanlara verdiğimiz değerin en az yarısını kendimize evimize dinimize inancımıza vermek için bir gayret içinde olalım..

Meydanlarda sonra ekranlar, da yapılan "çoğu içi boş konuşmalara ayırdığımız zamanı" kendimize de ayırmamız gerek güzel şeyler olsun istiyorsak...

Kitap okumaya dergi okumaya sonra evimize eşimize çocuklarımıza ayırmaya çalışalım...  Allah'ın insana ihsan ettiği nimetleri düşünmeye ve o nimetlerin şükrünü eda etmeye ayıralım derim...

Kardeşçe kalın... Aziz Allah kalbinizi yolunuzu düşüncenizi aydınlık kılsın..

Bu bir yol yazısıdır, yani yolculuk içinde bir yazı... Yol önemli, yolun sonu Allah'a çıkmazsa yolun sonu iyiliğe çıkmazsa, ve aydınlığa çıkmazsa insan için zor bir yoldur...Yolunuz aydınlık olsun..