Biliyor ve iman ediyoruz ki, 103 yıl önce ümmetin çocukları Çanakkale de savaşırken kalplerinde yalnızca Allah rızası için savaşmak vardı, ve öylede savaştılar, Allah için öldüler, şehit düştüler...
Ne şehit düşenler, ne onların aileleri her hangi bir pişmanlık duymadılar bu ölümlerden şehit olmalarından...
Türk milletinin başında kakmadılar...
Onların her biri çok mübarek insanlardı...
Bize bu vatanı emanet bıraktılar...
Aziz Allah her birine çok rahmet etsin, onları cennetine koydun...
Aslında yazının başlığını Çanakkale savaşı yerine "şehitlerinden dilinden anlamak" diyecektim ama diyemedim içim acıdı...
Çünkü bizler şimdilerde bu ülkede yaşayanlar, sağcılar solcular kadınlar erkekler ve Müslüman ahali, o şehitlerin dilinden anlamadılar, anlamak istemediler...
Emaneti yeterince koruyup sahip çıkamadığımız gibi, talan edicilerin arasına karıştık pek çoğumuz...
Yani ülkenin değerleri toprakları, dağları ormanları denizleri talancılar tarafından talan edildi, ve hep bir bahane bulundu bu talanlara...
Sonra dini talan edenler kitabı talan ederler ahlakı talan edenler, iyilik ve hayrı talan edenler çok fazla çoğaldı aramızda...
Kimisine alkış tuttuk bu talancıların kimisine ses çıkarmadık, kimisine kızdığımız oldu...
Ne mi demek istiyorum?
Çanakkale ruhunu günümüze taşıyamadık...
Uğrunda yüz binlerce insanın ölüp şehit olduğu değerler, değer sayılmıyor günümüzde artık...
Kendilerine karşı savaş verdiğimiz yabancıların değerleri onların bize verdikleri sahip olduğumuz...
Çok fazla dünya peşinde, çok fazla servet biriktirme sevdası ruhumuzu ve inançlarımızı kirletti...
İşlettiğimiz iş yerlerinin adları o yabancıların dilinde konuluyor şehirlerimizde ve kimse biz ne yapıyoruz diye sormuyor kendine veya bir birine...
Yazık ediyoruz kendimize...
Ülkemize yazık ediyoruz, insana oğullarımıza kızlarımıza yazık ediyoruz...
Yazık ettik iman ettiğimizi söylediğimiz dine...
Oysa iman etmek, ve kelimeyi tevhidi söylemek Allah ile anlaşma imzalamaktı...
Kusura bakmayın o anlaşmayı çoktan bozanlar olduk biz...
Ve kendimizi kandırmak adına bin bir türlü bahaneler bulmak peşindeyiz...
Eğer bu gün...
Bu gün iyi ve güzel işler oluyorsa, mesela Çanakkale'nin bir benzeri Suriye de Afrin de veriliyorsa "Çanakkale de savaşanların ruhunun hala aramızda dolaşıyor olmasından dır" ötesi içi boş hikaye...
Bakın yaşadığınız şehre, dükkanlarınızın iş yerlerinizin isimlerine ve haline bakın, göreceksiniz yeni insanın çoktan çürüdüğünü...
Hatırlatmak adına...
Çanakkale de yalnız Türkler savaşmadı, dünyanın çok değişik yerlerinden gelip savaştılar ümmetin çocukları Çanakkale de...
Gelemeyenler aralarında para topladılar gönderdiler Ankara ya...
Ve biz o paralardan banka kuranlardan olduk...
Neyse...
Bazı Müslüman arkadaşlar, bazı Saadet partili arkadaşlar, kimi cumhuriyet halk partililer kızacaklar, ama biz yine düşüncemizi söyleyelim...
Bu ülke şimdilerde yine o savaşın aynısı vermektedir Emperyalistlere karşı...
Yüce Allah savaş meydanlarında savaşan kardeşlerimize askerlerimize polis kardeşlerimize çok yardım etsin, yollarını ışık içinde kılsın...
Derdimi anlatabildiysem ne mutlu bana...
Anlatamadıysam, bütün kusur ve eksiklik bana ait...
Umarım anlamak isteyenler anlayacaktır...
