Bir yerlerden başlayıp kimi sözler edelim kendimize...Farkında mısınız bir birimizi sevmemek adına, bir birimizden uzak olalım diye, ve hatta bir birimize düşman kalalım diye, yüzlerce bahane buluyoruz...Bahanemiz olsun ki, kendimizi haklı çıkaralım...İyi bir insan veya kamil Müslüman "kendi haklı çıktı diye" sevinir mi hiç?
Aziz kitap da bunun yeri var mı?
Sahi ne menfaatimiz var bir insana düşman olmaktan ondan uzak kalmaktan...Menfaat sözünü hayatını ortasına yerleştiren bir insanın kalbi ne kadar aydınlıktır ki?
Ama ne yazık bunları düşünecek halde değil pek çoğumuz...İnsana uzak kalmaktan insanı düşman bellemekten İnsan kendini muhalif sanarak, ona küfür etmekten ne kazancı olur bir insanın? Bu savaş ve kavga günlerinde bunları bir daha düşünmesi gerekmez mi bir insanın? Neden hep kavgadan yanayız sahi, neden mutlu oluyor insan başka bir insanı mahcup etmekle, yanlışlarını söylemekle?
Ve neden inanmaz kendinin de yanlışlarının olabileceğine hatalarının olabileceğine? Ama inanmıyor, kendini hep üstün vasıflı sanıyorlar bu düşünceye sahip olanlar...
Bu işe Allah ne der diye sorması gerekmez mi bir insanın bir olayı tahlil ederken, başkalarını suçlamayı ibadet haline getirirken?
Peygamber ne der, kitap ne der, diye kendine soruları olması gerekmez mi? Ama yapamıyor işte, düşünemiyor, aklına getirmek istemiyor bu konularda Allah ne der diye...Allah'ın yasalarını değil kendi yasalarını cemaatinin gurubunun ve partisinin yasalarını önemli kabul ediyor, bu arkadaşların çoğu...
Kendine bile haksızlık ettiğini düşünemiyor insan günümüzde...Onun bütün kavgası başkalarına üstün gelmek, kendi yanlış yapan bile olsa...
Yeter ki muhatabını haksız çıkarsın, yeter ki muhatabını mahcup etsin, yeter ki ezsin muhatabını... Aklına getirmek istemiyor onun da bir insan olduğunu...Bu rezil anlayış değil midir bir yarısı, başka bir yarısını ezmekte insanların...Aç bırakmaktalar açıkta bırakmaktalar, işsiz güçsüz bırakmaktalar dünyanın her yerinde...
Sonra Müslüman Ülkeler dediğimiz Ülkeler de...Yaşadığımız şehirlerde bile böyle...Başkalarını hakkını gözetmek ahmaklık saflık kabul ediliyor kimilerince...
Sonra oturup çok din konuşuyor, çok ahlaktan ve insan olmaktan söz ediyor ağız dolusu...Oysa düşünse, bile bilse, anlayabilse insanı sevmemekte insanı anlamamakta dinlememekte ısrarcı olan bir zalim kendisi...
Hangi sözü söylemeye çalışıyorsa, sonu kendini kandırmaya kendini kutsamaya çıkıyor...Benim yalnız doğru olan, doğru sözlü olan benim diyor....Ama çoğumuz pek çoğumuz öyle diyor...
Bir birimize uzak kalmak, bir birimize düşman olmak, muhalif olmak, aramıza dağlar koymak için ne çok bahane buluyoruz her birimiz...Ne çok uzak kaldı insan bir başka insandan...Ne Allah'ın dediğini ne Peygamberlerin söylediklerini önemsemez bir halde işte...
Ama utanmadan sevgiden söz ediyoruz, arlanmadan ayetlerin gölgesine sığınarak bir birimizi cehenneme yollama yarışındayız...Hele şu biz demelerimiz yok mu, kendini kurtarıcı filan sanıyor bir çok insan, ama yazık ediyor kalbine...
İnsan insana yazık etmeye devam ediyor günümüzde...İnsan insandan uzak kalarak karanlık yanlarını sakladığını filan sanıyor...Ve bunları yapmak için bahane üstüne bahanesi oluyor...
Ama denemiyor insanı sevmeyi...İnsanın gözlerine bakmayı akıl etmiyor...Ne dinlemek istiyor, ne anlamak, sadece çok yazıyor çok konuşuyor...Ve kardeşliğe barışa insan yanlarımıza yazık ediyorlar, böyle yapan böyle düşünen insanlar...
Gelin yan yana gelmeyi, göz göze bakınmayı deneyelim...Anlamaya dinlemeye çalışalım başka insanları da...
Sevgi ve selam ile kalın...
