Ah be sevgili!
Her şey seni severken olmuş gibi...
Kör bir kız güzelliği sokaklar yokluğunda bile, aklımda sen varken
Kocaman bir derya sen yokken de gözlerin gözlerimde, yağmurlar yine ayrılık kokuyor, savaşlar ölüm kusuyor dünyanın bir yerlerinde...
İnsanız ya hani, acıyor bir yerlerimiz yine...
Günahtı biliyordum...
Ama ben, en çok ağlayan çocukları izledim yaşarken, ayıp ettim...
Ölürken de, izledim kimilerini, aç öldüler savaşlardan kaçarken öldüler, sekiz milyar insanın önünde...
Bazı kızların uzun uykularına şahitlik ettim, bakışları cehennem gibi
Doğru anlatamadım belki
Dünyada çok kötü şeyler oldu seni severken...
Bana iyi geldi de, iyi gelmedi kuşlara bu sevda, bu şehirler iyi gelmedi kuşlara...
Her sabah bir başka yara çıktı dilimin altında, seni düşünürken, sonra kentin efendilerin ihanetlerini...
Uğrayacağım yerlere uğrayamadım...
İntihar mektupları yazan babalara etmeyin...
Etmeyin diyemedim, saçlarını kesen kadınlara...
Eski bir kitap gibi birikti acılarım...
Ama diyemedim bunlar sizden kalma diye kimselere...
Kahpece izledim savaştan söz eden adamları...
Sayısını hatırlamıyorum ama dün gece onlarca kez aradım seni telefonla...
Dürüst bir adam gibi ölmek istedim ölürken...
Son kez seni seviyorum diyecektim sarılırken, neden telefona bakmadın ki?
Dinleseydin çocukluğumu anlatacaktım son kez nedense...
Al kalemi sırtıma yaz diyecektim...
Yaz, güzel ölünür, ölünürken diye...
Sonunda beni bu dünyaya mülteci etin ya...
Kıyamete kadar unutmayacağım yaptıklarını...
Ellerinin güzelliği cehennem gibi, yine ellerimde...
Gelir, gelir...
Kimi haberler tez gelir, ölüm gibi ayrılık gibi mesela...
Bir gün duyarsın ki ölmüşüm...
Üzülürsün üzülmem deme...
Kalkmak istersin kalkamaz olursun yatağından...
Çünkü aşk...
Aşk uğradığı sokakları bile yaşanmaz kılar giderken...
Ah be sevgili! Yine önümüzde diz çöktü yalnızlık, özlem hasret... Ve yine büyük hüzün Ortadoğulu kadınların gözlerinde...
