Bütün kutsal metinler dünyanın, ve dünya nimetlerinin geçici olduğunu der bize, yani insana...
Ama insan dinlemedi bu sözü diyeni, hiç bir zaman...
Dinler gibi yaptığı zamanlar olmadı değil, ama o zaman bile aklında başka kurnazlıklar taşıdı yeni şeyler sahibi olmak adına...
Kolları hep açıktı dünyaya karşı...
Dünyayı kucakladığı kadar insanı, kardeşlerini annesini babasını kucaklamadı...
Eşini çocuklarını da öyle...
Kendimizi kandırmanın, kendimize yalan söylemenin bir manası yok...
Dünyanın cazibesine yenildi insan...
Yüreğine daha çok dünya sevgisini yerleştirdi, masal sandı kutsal metinlerin yaptığı ikazları...
Kerpiçten evleri beton yığınına döndürmeye kalktığı gün kaybetti aslında insan...
Irmak nehir isimlerini unuttu...
Kıymetini bilmedi, bir zamanlar dedelerinin gölgesinde yatıp uyuduğu ağaçların...
İnsan ağaca kıydı, bağa bahçeye kıydı, ekin tarlalarının bereketli olduğunu unuttu...
Gök yüzüne bakamayacak kadar betonların arasında kaldı, yani karanlıkta yani bağırıp çağıran kişiler arasında...
Bağırıp çağırmakla bir yer varılacağını sandı, ama her bağırdığında bir insanın canını acıttı hep...
İnsan başka insana hainlik yapan işte...
Biliyorum bazılarımızın hoşuna gitmeyecek bu sözler, ne yapalım gerçek böyle...
İnsan insana merhamet etmez olduysa, dünyaya olan tutkusundan dır, önce...
İnsan kendine yazık etti dünyaya alışmakla...
Kendini karanlığa attı, incitti kendini...
Hesap günü var dedi, ama hesap günü için yaptığı bir şey yoktu...
Bir birinin ayağına çelme takan, aleyhinde konuşan, bir birini suçlayanlar olduk...
Ve Allah ile baş başa kalmaya zaman ayırmayı akıl edemez olduk...
Oysa insan kiminle birlikte olursa, ona benzer denir...
Allah'ı ve asıl RIZIK verenin O olduğunu da unuttu...
Dilimizle söylediklerimize bakmayın siz, kalbinden ne geçiyor ona bak sen...
Kalbinle Allah her şeyime kefildir diyecek kadar, iman edenler miyiz...
Ve Onun bir bildiği vardır diyenlerden miyiz?
Ne mi demek istiyorum?
İnsan kendine gelmeli önce, bunu demek istiyorum...
İnsan hesap gününün varlığını asla unutmamalı, ve dünya adına sahip olmak istediklerinin helal yoldan olmasına dikkat etmeli...
Çünkü pek çoğumuzun böyle bir endişesi yok günümüzde, bunu hatırlatmak isterim kardeşçe...
İman etmek bir sevda işidir...
Sevdasını kirletmemeli sevda sahipleri...
Yoksa utandırırız bizden sonra gelenleri...
İnsan insana güzel sözler etmeli, buna çok ihtiyacı var hepimizin...
Bize güzel sözler etmeyi veya güzel sözlerin sahibi olmayı bile unutturdular...
Ve bunun en büyük nedeni insanın dünyayı çok kucaklaması...
Haydi hoşça kalın...
Kardeşçe kalın…
Unutmayın hiç bir şey insan kadar değerli değildir, insanı üzmeyin...
